Το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» το 2012 δημοσίευσε μία έρευνα, στην οποία διαπίστωνε τα αδιέξοδα της συμβατικής Ιατρικής στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου.
Σ’ αυτήν ανέφερε ότι στους ασθενείς που πάσχουν σήμερα από διάφορους τύπους καρκίνου, όπως των πνευμόνων, του μαστού, του προστάτη και των εντέρων, χορηγούνται ολοένα και πιο πολύπλοκα, αλλά και αρκετά δαπανηρά κυτταροτοξικά σκευάσματα χημειοθεραπείας, χωρίς όμως αντίστοιχα να μειώνεται και το ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών που τα πήραν, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές μελέτες. Συγκεκριμένα στο σημείο αυτό αναφέρεται ότι η θνησιμότητα των ασθενών, που αντιμετωπίζονται με την τοξική χημειοθεραπεία ανέρχεται στο 95%(!), ενώ αντίστοιχα μόνο στη Γερμανία ο «τζίρος» της αγοράς φαρμάκων από τις χημειοθεραπείες υπολογίζεται σε 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου τον χρόνο και φαίνεται ξεκάθαρα, αν μη τι άλλο, ότι όσον αφορά τα ποσοστά επιβίωσης των συγκεκριμένων ασθενών δεν έχει γίνει καμία πρόοδος τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ αντίθετα η μόνη που φαίνεται να προοδεύει είναι η φαρμακευτική βιομηχανική έρευνα για τις νέες και ατελέσφορες κατά τα φαινόμενα χημειοθεραπείες, που πιθανότατα μπορεί να είναι και ζημιογόνες. Άλλωστε, πολύ χαρακτηριστικά ο επιδημιολόγος Χόιτζελ από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου λέει επ’ αυτού: «Φοβάμαι ότι η συστηματική χρήση χημειοθεραπείας, ειδικά σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού μπορεί να ευθύνεται για τη μείωση των ποσοστών επιβίωσης που παρατηρούμε τις τελευταίες δεκαετίες…»
Σ’ αυτό το δημοσίευμα, που παρουσιάζει τόσο ανάγλυφα το αδιέξοδο που βρίσκεται σήμερα η συμβατική Ιατρική, όσον αφορά το μείζον αυτό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας, όπως είναι ο καρκίνος, προστίθενται και πολλές άλλες φωνές, που ενισχύουν την ίδια ακριβώς άποψη. Παρακάτω σταχυολογούμε μερικές από αυτές:
1. «Αν ήταν να νοσήσω από καρκίνο, ποτέ δε θα στρεφόμουν προς τις καθιερωμένες θεραπείες γι’ αυτήν την ασθένεια. Οι καρκινοπαθείς που μένουν μακριά απ’ αυτές έχουν κάποιες πιθανότητες να τα καταφέρουν.» (Prof. Gorge Mathe, «Scientific Medicine Stymied», Medicines Nouvelles, Paris, 1989)
2. «Η πλειοψηφία των καρκινοπαθών σ’ αυτή τη χώρα πεθαίνει εξαιτίας της χημειοθεραπείας, η οποία δεν θεραπεύει τον καρκίνο του μαστού, του παχέος εντέρου ή του πνεύμονα. Αυτό είναι τεκμηριωμένο για περισσότερο από μία δεκαετία και παρ’ όλα αυτά οι γιατροί χρησιμοποιούν ακόμη τη χημειοθεραπεία για να καταπολεμήσουν αυτούς τους όγκους.» (Allen Levin, MD, UCSF, «The Healing of Cancer», Marcus Books, 1990)
3. «Τα πιο δραστικά μας φάρμακα έχουν ένα πλήθος κινδύνων, παρενεργειών, δημιουργούν ένα σωρό πρακτικά προβλήματα και αναμφισβήτητα οι ασθενείς που έχουμε περιθάλψει έχουν πληρώσει το τίμημα. Μόνο ένα μικρό ποσοστό απ’ αυτούς ανταμείβεται με μία εφήμερη περίοδο υποχώρησης των όγκων και γενικά μερικής υποχώρησης του καρκίνου.» (Edward G. Griffin «World Without Cancer», American Media Publications, 1996)
4. «Για τη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν υπάρχει απόδειξη ότι η χημειοθεραπεία αυξάνει το προσδόκιμο ζωής. Και αυτό είναι το μεγάλο ψέμα σχετικά με αυτή τη θεραπεία, ότι δηλαδή υπάρχει σχέση ανάμεσα στη μείωση των καρκινικών όγκων και την παράταση της ζωής των ασθενών.» (Philip Day, «Cancer: Why we’re still dying to know the truth», Credence Publications, 2000)
5. «Στο Κέντρο Ερευνών «Mc Gill» του Καναδά για τον καρκίνο, δόθηκε σε 118 γιατρούς, ειδικούς στον καρκίνο των πνευμόνων, ένα ερωτηματολόγιο για να προσδιορισθεί ο βαθμός εμπιστοσύνης που είχαν στις θεραπείες που εφάρμοζαν. Τους ζητήθηκε να φανταστούν ότι είχαν οι ίδιοι την ασθένεια και να σκεφτούν ποιά από τις έξι πρόσφατες πειραματικές θεραπείες θα επέλεγαν. Από τους 79 γιατρούς που απάντησαν, οι 64 από αυτούς είπαν ότι δε θα συναινούσαν να υποβληθούν σε καμία θεραπεία που θα περιείχε το cis-platinum, ένα από τα πιο συνηθισμένα φάρμακα χημειοθεραπείας που χρησιμοποιούσαν, ενώ 58 στους 79 πίστευαν ότι όλες οι παραπάνω πειραματικές θεραπείες δεν ήταν δεκτές εξαιτίας της αναποτελεσματικότητάς τους και του υψηλού επιπέδου τοξικότητάς τους.» (Philip Day, «Cancer: Why we’re still dying to know the truth», Credence Publications, 2000)
6. «Η χημειοθεραπεία μπορεί να ωθήσει τα υγιή κύτταρα γύρω από τον όγκο να παράγουν μία πρωτεΐνη, η οποία βοηθά τα καρκινικά κύτταρα να επιβιώσουν και να αυξηθούν. Έτσι, συχνά η χημειοθεραπεία όχι απλώς δεν είναι αποτελεσματική, αλλά μπορεί και να ενισχύσει την περαιτέρω ανάπτυξη του καρκίνου.» (Yu Sun, Judith Campisi, Celestia Higano, Tomasz M Beer, Peggy Porter, Ilsa Coleman, Lawrence True, Peter S Nelson: «Cancer chemotherapy backfires». From «Fred Hutchinson Cancer Research Center», Nature Medicine, doi 10.1038/nm.2890, 8-2012)
7. «Οι καρκινοπαθείς που δεν υποβάλλονται σε κανενός είδους θεραπεία ζουν τέσσερις φορές περισσότερο και μάλιστα με πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής, απ’ ότι ζουν αυτοί που υποβάλλονται σε οποιαδήποτε «αντικαρκινική» θεραπεία. Συγκεκριμένα, καρκινοπαθείς που δεν υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία έζησαν κατά μέσο όρο δωδεκάμισι χρόνια περισσότερο από αυτούς που υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία» (Professor Hardin B. Jones, Ph.D. «A Report on Cancer», paper delivered to the ACS's («American Cancer Society») 11th Annual Science Writers Conference, New Orleans, Mar. 7, 1969)
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε με βεβαιότητα ότι συγκλίνουσες επιστημονικές έρευνες, αναφορές, αλλά και στοιχεία απ’ όλον τον κόσμο αναδεικνύουν το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η επιστήμη της Ιατρικής σήμερα έχει περιέλθει σ’ ένα πραγματικό αδιέξοδο στην προσπάθειά της για την αντιμετώπιση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα στον χώρο της υγείας, αυτό του καρκίνου.
1. «Αν ήταν να νοσήσω από καρκίνο, ποτέ δε θα στρεφόμουν προς τις καθιερωμένες θεραπείες γι’ αυτήν την ασθένεια. Οι καρκινοπαθείς που μένουν μακριά απ’ αυτές έχουν κάποιες πιθανότητες να τα καταφέρουν.» (Prof. Gorge Mathe, «Scientific Medicine Stymied», Medicines Nouvelles, Paris, 1989)
2. «Η πλειοψηφία των καρκινοπαθών σ’ αυτή τη χώρα πεθαίνει εξαιτίας της χημειοθεραπείας, η οποία δεν θεραπεύει τον καρκίνο του μαστού, του παχέος εντέρου ή του πνεύμονα. Αυτό είναι τεκμηριωμένο για περισσότερο από μία δεκαετία και παρ’ όλα αυτά οι γιατροί χρησιμοποιούν ακόμη τη χημειοθεραπεία για να καταπολεμήσουν αυτούς τους όγκους.» (Allen Levin, MD, UCSF, «The Healing of Cancer», Marcus Books, 1990)
3. «Τα πιο δραστικά μας φάρμακα έχουν ένα πλήθος κινδύνων, παρενεργειών, δημιουργούν ένα σωρό πρακτικά προβλήματα και αναμφισβήτητα οι ασθενείς που έχουμε περιθάλψει έχουν πληρώσει το τίμημα. Μόνο ένα μικρό ποσοστό απ’ αυτούς ανταμείβεται με μία εφήμερη περίοδο υποχώρησης των όγκων και γενικά μερικής υποχώρησης του καρκίνου.» (Edward G. Griffin «World Without Cancer», American Media Publications, 1996)
4. «Για τη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν υπάρχει απόδειξη ότι η χημειοθεραπεία αυξάνει το προσδόκιμο ζωής. Και αυτό είναι το μεγάλο ψέμα σχετικά με αυτή τη θεραπεία, ότι δηλαδή υπάρχει σχέση ανάμεσα στη μείωση των καρκινικών όγκων και την παράταση της ζωής των ασθενών.» (Philip Day, «Cancer: Why we’re still dying to know the truth», Credence Publications, 2000)
5. «Στο Κέντρο Ερευνών «Mc Gill» του Καναδά για τον καρκίνο, δόθηκε σε 118 γιατρούς, ειδικούς στον καρκίνο των πνευμόνων, ένα ερωτηματολόγιο για να προσδιορισθεί ο βαθμός εμπιστοσύνης που είχαν στις θεραπείες που εφάρμοζαν. Τους ζητήθηκε να φανταστούν ότι είχαν οι ίδιοι την ασθένεια και να σκεφτούν ποιά από τις έξι πρόσφατες πειραματικές θεραπείες θα επέλεγαν. Από τους 79 γιατρούς που απάντησαν, οι 64 από αυτούς είπαν ότι δε θα συναινούσαν να υποβληθούν σε καμία θεραπεία που θα περιείχε το cis-platinum, ένα από τα πιο συνηθισμένα φάρμακα χημειοθεραπείας που χρησιμοποιούσαν, ενώ 58 στους 79 πίστευαν ότι όλες οι παραπάνω πειραματικές θεραπείες δεν ήταν δεκτές εξαιτίας της αναποτελεσματικότητάς τους και του υψηλού επιπέδου τοξικότητάς τους.» (Philip Day, «Cancer: Why we’re still dying to know the truth», Credence Publications, 2000)
6. «Η χημειοθεραπεία μπορεί να ωθήσει τα υγιή κύτταρα γύρω από τον όγκο να παράγουν μία πρωτεΐνη, η οποία βοηθά τα καρκινικά κύτταρα να επιβιώσουν και να αυξηθούν. Έτσι, συχνά η χημειοθεραπεία όχι απλώς δεν είναι αποτελεσματική, αλλά μπορεί και να ενισχύσει την περαιτέρω ανάπτυξη του καρκίνου.» (Yu Sun, Judith Campisi, Celestia Higano, Tomasz M Beer, Peggy Porter, Ilsa Coleman, Lawrence True, Peter S Nelson: «Cancer chemotherapy backfires». From «Fred Hutchinson Cancer Research Center», Nature Medicine, doi 10.1038/nm.2890, 8-2012)
7. «Οι καρκινοπαθείς που δεν υποβάλλονται σε κανενός είδους θεραπεία ζουν τέσσερις φορές περισσότερο και μάλιστα με πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής, απ’ ότι ζουν αυτοί που υποβάλλονται σε οποιαδήποτε «αντικαρκινική» θεραπεία. Συγκεκριμένα, καρκινοπαθείς που δεν υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία έζησαν κατά μέσο όρο δωδεκάμισι χρόνια περισσότερο από αυτούς που υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία» (Professor Hardin B. Jones, Ph.D. «A Report on Cancer», paper delivered to the ACS's («American Cancer Society») 11th Annual Science Writers Conference, New Orleans, Mar. 7, 1969)
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε με βεβαιότητα ότι συγκλίνουσες επιστημονικές έρευνες, αναφορές, αλλά και στοιχεία απ’ όλον τον κόσμο αναδεικνύουν το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η επιστήμη της Ιατρικής σήμερα έχει περιέλθει σ’ ένα πραγματικό αδιέξοδο στην προσπάθειά της για την αντιμετώπιση ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα στον χώρο της υγείας, αυτό του καρκίνου.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου