Υγεία

Υγεία

728x90 AdSpace

ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Από το Blogger.
Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ, ΟΙ "ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ" ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ

 


Γνωρίστε τον μεγάλο καταστροφέα μας, τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου και μάθετε πως μπορείτε να προστατευθείτε από αυτές και να αντιμετωπίσετε τη φθορά που μας προκαλούν.

 


Το οξυγόνο είναι το στοιχείο αυτό, που από την ώρα που γεννιόμαστε, μας κρατά στην ζωή, αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτό που μας φθείρει συνεχώς, μέχρι του σημείου που κάποτε θα κλείσουμε τον κύκλο μας και θα πάψουμε να υπάρχουμε. Όταν λοιπόν το οξυγόνο ενώνεται χημικά με τις τροφές μέσα στα κύτταρα του σώματος για να πάρουμε ενέργεια, προκύπτουν ορισμένα μόρια που βλάπτουν την υγεία μας και φθείρουν τον οργανισμό μας. Έτσι το 2-4% του οξυγόνου που καταναλώνουμε μετατρέπεται σε δραστικά μόρια που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες ή οξειδωτικά. Οι ελεύθερες ρίζες (free radicals) είναι άτομα ή μόρια που έχουν ένα αζευγάρωτο ηλεκτρόνιο στην εξωτερική τους στοιβάδα. Αυτό κάνει τις ελεύθερες ρίζες να κινητοποιούνται για να αρπάξουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει από οποιοδήποτε άλλο μόριο μπορούν.



Τι είναι οι ελεύθερες ρίζες

Αυτά τα μόρια «πειρατές» του οργανισμού, που παράγονται από κάθε κύτταρο μέσα στο σώμα μας, κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε μέρα, επιτίθενται σε οποιοδήποτε συστατικό των κυττάρων βρίσκεται κοντά τους και κυρίως αυτά που δέχονται μεγαλύτερη επίθεση από τις ελεύθερες ρίζες είναι οι πρωτεΐνες, το DNA και η μεμβράνη που περιβάλλει τα κύτταρα. Kατηγορούνται, και όχι άδικα, για τα περισσότερα σύχρονα δεινά της υγείας του ανθρώπου, όπως το γήρας, ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, η νόσος Alzheimer κ.ά. και αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι, ότι οι ελεύθερες ρίζες αποτελούν το τίμημα που πληρώνουμε ζώντας σε ένα περιβάλλον με οξυγόνο, όντας το αποτέλεσμα της αντίδρασης του οξυγόνου με διάφορα μόρια του σώματός μας. Πολλές δραστηριότητες στο σύγχρονο περιβάλλον όπως η ρύπανση, το κάπνισμα, η ακτινοβολία, τα αεροπορικά ταξίδια, η παχυσαρκία και οι τοξικές τροφές αυξάνουν την παραγωγή των ελευθέρων ριζών και την πιθανότητα πρόκλησης βλαβών στο σώμα μας. Η βλάβη που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες είναι μια διαδικασία οξείδωσης, ανάλογη της οξείδωσης του σιδήρου (σκουριά) μετά από την επαφή του με οξυγόνο. Πώς συμβαίνουν όμως όλα αυτά; Το σωματίδιο της ύλης που αποκαλείται άτομο αποτελείται από ένα πυρήνα ο οποίος περιβάλλεται από ηλεκτρόνια. Σχεδόν όλα τα ηλεκτρόνια βρίσκονται ανά ζεύγη. Αν ένα ηλεκτρόνιο ενός ζεύγους που βρίσκεται στην εξωτερική στοιβάδα χαθεί, το άτομο κινητοποιείται για να το ξανακερδίσει. Ελεύθερες ρίζες ονομάζονται τα άτομα ή τα μόρια που έχουν αζευγάρωτα ηλεκτρόνια. Σ’ αυτή την κατάσταση προσπαθούν να πάρουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει αντιδρώντας χημικά με άλλα μόρια ή άτομα. Η κλοπή ηλεκτρονίων ονομάζεται οξείδωση κι' όταν συμβαίνει μέσα στο σώμα μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες στην υγεία, σε σημείο που σήμερα οι ελεύθερες ρίζες είναι οι ουσίες αυτές, που ενοχοποιούνται για τη γήρανση, την καρδιοπάθεια, τον καρκίνο και άλλες χρόνιες ασθένειες. Μέσα στο σώμα, οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να αρπάζουν ηλεκτρόνια από την μεμβράνη ενός κυττάρου ανοίγοντας έτσι το δρόμο προς την καταστροφή του. Η καταστροφή αυτή συμβαίνει κυρίως, γιατί η επίδραση των ελευθέρων ριζών στα βιολογικά συστήματα του κυττάρου είναι καταστροφική και συνίσταται, κυρίως στην υπεροξείδωση των λιπών (ιδιαίτερα των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων) και των πρωτεϊνών, αλλά και του κυτταρικού DNA, με αποτέλεσμα την καταστροφή των κυτταρικών μεμβρανών και την απενεργοποίηση των πρωτεϊνικών ενζύμων του κυττάρου. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι κάθε κύτταρο που έχουμε δέχεται 10.000 επιθέσεις από ελεύθερες ρίζες μέσα σε μια μέρα. Η σοβαρότερη βλάβη που μπορούν να προκαλέσουν είναι στα μιτοχόνδρια, τις μικροσκοπικές δομές που βρίσκονται στα κύτταρά μας και παράγουν ενέργεια. Τα μιτοχόνδρια περιέχουν το μόριο του DNA όπως και ο πυρήνας του κυττάρου. Όμως το μιτοχονδριακό DNA δεν είναι καλά προστατευμένο. Είναι ευάλωτο στις επιθέσεις των ελεύθερων ριζών, που μπορεί εξ αιτίας τους να καταστραφεί και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι πιθανό το χρονικό διάστημα της ζωής ενός ατόμου να καθορίζεται κυρίως από τον ρυθμό καταστροφής των μιτοχονδρίων που επιφέρουν οι ελεύθερες ρίζες. Έτσι, γενικώς μπορούμε να πούμε, ότι με τους μηχανισμούς αυτούς δράσης τους, οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να καταστρέψουν τα λιπίδια των κυτταρικών μεμβρανών ανοίγοντας το δρόμο για την καταστροφή των κυττάρων και συνεπώς την επιτάχυνση της φθοράς του οργανισμού, ή και να αλλοιώσουν το μόριο του DNA του κυττάρου προκαλώντας τελικώς καρκίνο.

Το οξειδωτικό στρες

Όταν μέσα στα μιτοχόνδρια των κυττάρων, το οξυγόνο αντιδρά χημικά με ορισμένα μόρια των τροφών για να παραχθεί ενέργεια, ένα μέρος του οξυγόνου από αυτό που εισπνέουμε, όπως ήδη είπαμε, μετατρέπεται σε ελεύθερες ρίζες. Αρχικά προκύπτει το υπεροξείδιο που σαν βίαιος ψυχοπαθής καταστρέφει διάφορα μόρια μέσα στα κύτταρα. Το υπεροξείδιο γεννά με τη σειρά του την ελεύθερη ρίζα του υδροξυλίου, ένα μεγάλο βάνδαλο που επιτίθεται κυριολεκτικά σε οτιδήποτε βρει μπροστά του.Ιδιαιτέρως καταστροφικό είναι και το μονοξείδιο του αζώτου που από τη μία πλευρά είναι απαραίτητο γιατί προκαλεί χαλάρωση των αγγείων και από την άλλη κάνει ζημιά όταν παράγεται σε υπερβολική ποσότητα. Η παραγωγή πολλών ελευθέρων ριζών για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργεί στο σώμα ένα στρες που ονομάζεται οξειδωτικό στρες και συμβάλει στην εμφάνιση διαφόρων ασθενειών. Η σοβαρότερη ζημιά που μπορούν να κάνουν οι ελεύθερες ρίζες είναι στο μόριο του DNA. Περίπου 30.000 γονίδια, δηλαδή κομμάτια του DNA, δίνουν εντολές για την παραγωγή των πρωτεϊνών. Αν τα γονίδια αλλοιωθούν από επιθέσεις των ελευθέρων ριζών, δεν μπορούν να φτιάξουν σωστά τα ένζυμα, τις ορμόνες και τα αντισώματα. Η αλλοίωση των γονιδίων εμφανίζεται κατά στη διαίρεση του κυττάρου. Το κύτταρο-απόγονος δεν είναι πανομοιότυπος με τον γεννήτορα. Συμβαίνει όπως με τη φωτοτυπία της φωτοτυπίας όπου η τελευταία είναι πάντα χειρότερη από την προηγούμενη κι αυτό οδηγεί στη γήρανση. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι ελεύθερες ρίζες παραμορφώνουν τα γονίδια που ευθύνονται για την αντιγραφή των κυττάρων. Αν το μόριο του DNA ενός κυττάρου δεν αντιγραφεί σωστά, μπορεί το κύτταρο αυτό, που υφίσταται αυτήν την βλάβη, να γίνει και καρκινικό. Έτσι μπορούμε να πούμε γενικά, ότι η οξειδωτική καταστροφή («οξειδωτικό στρες»), των βιομορίων (πρωτεΐνες, κυτταρικές μεμβράνες, DNA) από τις ελεύθερες ρίζες αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση της ηλικίας και θεωρείται ότι αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες της διαδικασίας της γήρανσης καθώς και πλήθος εκφυλιστικών παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης, η νόσος Alzheimer, η σκλήρυνση κατά πλάκας κ.α.

Καταστάσεις που αυξάνεται η παραγωγή ελευθέρων ριζών

Η πλειονότητα των ελευθέρων ριζών παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό μας, όταν:
•Υπάρχει αυξημένη ανάγκη για αποτοξίνωση (π.χ. υπερβολική έκθεση του οργανισμού σε τοξικές ουσίες).
•Υπάρχει αυξημένη παραγωγή ενέργειας (υπερβολική κατανάλωση θερμίδων και ιδιαίτερα λίπους).
•Υπάρχει παρατεταμένη ανοσολογική απάντηση.
•Υπάρχει αυξημένη παραγωγή στεροειδών (π.χ. σε καταστάσεις στρες, όπως η έντονη φυσική δραστηριότητα, εφηβεία, διαταραχές εμμήνου ρύσεως κ.α.).
•Μετά από έκθεση του οργανισμού σε συντηρητικά τροφίμων, και μολυσματικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. καπνός τσιγάρου, ρύποι που μολύνουν την ατμόσφαιρα).
•Κατά την έκθεση σε ακτινοβολία (π.χ. υπεριώδης ακτινοβολία UV).
•Κατά την αυτοοξείδωση διαφόρων χημικών ουσιών και βιομορίων (π.χ. πολυακόρεστα λιπαρά οξέα).
•Κατά την λιπιδική υπεροξείδωση (δηλ. επίδραση ελευθέρων ριζών επί των λιπιδίων που υπάρχουν στις μεμβράνες των κυττάρων, και ιδιαίτερα των πολυακόρεστων, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό υπεροξειδίων).
•Σε αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.

Ενδογενή αντιοξειδωτικά (αυτά που παράγονται στον οργανισμό)

Ένας λόγος που ο άνθρωπος είναι από τα μακροβιότερα ζώα είναι ότι παράγει υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών ενζύμων τα οποία εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται στο σώμα. Στην πρώτη γραμμή άμυνας, το ανθρώπινο σώμα παράγει πέντε ισχυρά αντιοξειδωτικά ένζυμα: την σουπεροξειδική δισμουτάση (SOD), τη γλουταθειόνη, την καταλάση, την μελατονίνη και το συνένζυμο Q10. Το ένζυμο της σουπεροξειδικής δισμουτάσης διασπά την υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα που παράγεται εν αφθονία στα μιτοχόνδρια. Έτσι η υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα διασπάται σε οξυγόνο και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο υπεροξείδιο του υδρογόνου ενώνεται χημικά με μια άλλη υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα και δημιουργείται το υδροξύλιο το οποίο προκαλεί ένα πραγματικό βανδαλισμό στα κύτταρα του σώματος. Το σώμα βέβαια διαθέτει την καταλάση η οποία εξουδετερώνει το υπεροξείδιο του υδρογόνου αλλά δυστυχώς λειτουργεί μόνο στα υδάτινα μέρη, μέσα κι έξω από τα κύτταρα, κι όχι στις κυτταρικές μεμβράνες που αποτελούνται από λίπος. Στις μεμβράνες των κυττάρων αναλαμβάνει δράση η γλουταθειόνη η οποία περιπολεί μεταξύ των κυττάρων και εξουδετερώνει το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Παρ' όλα αυτά όμως, κάποια ποσότητα υδροξυλίου διαφεύγει κάτι που είναι καταστρεπτικό για τους λιπώδεις ιστούς και ιδιαίτερα για τον εγκέφαλο ο οποίος αποτελείται κατά 50% από λίπος. Τελικά το υδροξύλιο μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο από τη μελατονίνη, μια ορμόνη που εκκρίνεται από τον αδένα της επίφυσης. Η μελατονίνη ρυθμίζει το ρολόι του ύπνου αλλά είναι συγχρόνως και ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, 10 φορές ισχυρότερο από την γλουταθειόνη.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να πούμε ότι το συνένζυμο Q10 είναι άκρως απαραίτητο για το σώμα. Χωρίς αυτό, απλά δεν μπορεί να παραχθεί ενέργεια. Πρόκειται για ένα λιποδιαλυτό μόριο που συχνάζει στις μεμβράνες των μιτοχονδρίων και εκκαθαρίζει τις σουπεροξειδικές ρίζες. Έχουμε τη μέγιστη παραγωγή σε συνένζυμο Q10 στην ηλικία των 20 ετών, ενώ στα 80 μας παράγουμε κατά 40% λιγότερη ποσότητα. Πρέπει να ξέρετε ότι αν παίρνετε στατίνες για τη μείωση της χοληστερόλης η παραγωγή του συνενζύμου Q10 είναι αρκετά μειωμένη. Μια μελέτη έδειξε ότι το 75% των καρδιοπαθών είχαν σοβαρή έλλειψη σε συνένζυμο Q10. Και επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι για να κατασκευάσει το σώμα το συνένζυμο Q10 απαιτούνται οι βιταμίνες B6, B12, η νιασίνη και το φολικό οξύ.
Έτσι γενικώς είναι εμφανές, ότι για να αναστείλουμε, κατά το δυνατόν, την πορεία μας προς την φθορά και τον θάνατο και να να έχουμε καλή υγεία, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο πολλές φορές να παίρνουμε και εξωγενώς τέτοιες αντιοξειδωτικές ουσίες, τις οποίες μπορούμε, σε γενικές γραμμές, να δούμε παρακάτω.

Εξωγενή αντιοξειδωτικά (αυτά που παίρνουμε με την διατροφή)

Όσο πιο πολλές καύσεις κάνουμε, και άρα περισσότερο οξυγόνο χρησιμοποιούμε τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε από αντιοξειδωτική προστασία. Όλα τα κύτταρα χρειάζονται προστασία από τις ελεύθερες ρίζες και περισσότερο ο εγκέφαλος που παρότι ζυγίζει μόνο το 2% του βάρους μας χρησιμοποιεί το 20% του οξυγόνου που εισπνέουμε. Ο οργανισμός, όπως είδαμε, παράγει αντιοξειδωτικα ένζυμα που εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες αλλά με την ηλικία η ποσότητα αυτών των ενζύμων μειώνεται. Χρειάζεται λοιπόν να παίρνουμε από τη διατροφή αντιοξειδωτικά μόρια τα οποία παρέχουν εύκολα τα ηλεκτρόνια στις ελεύθερες ρίζες.

Στην κατηγορία αυτή των αντιοξειδωτικών περιλαμβάνονται τα εξής:
·       Βιταμίνες (A, C, E, B1, B2, B5, B6, ινοσιτόλη)
·    Καροτενοειδή και χρωστικές (β-καροτένιο, λυκοπένιο, λουτεΐνη, κρυπτοξανθίνη, καθαξανθίνη, χλωροφύλλη, κ.α.)
·       Αμινοξέα (κυστεΐνη, κυστίνη, ταυρίνη, τυροσίνη)
·    Φυτοχημικά: καροτενοειδή,  ινδόλες, λιγνάνες, διαλλυλικά παράγωγα, φαινόλες, φλαβονοειδή, ισοφλαβόνες, λιμονένιο, λυκοπένιο), πολυφαινόλες (ανθοκυανιδίνες, κατεχίνες, ρεσβερατρόλη)
·       Λιπίδια (συζευγμένο λινολεϊκό οξύ - CLA)
·       Σελήνιο
·       Κιτρικό οξύ, ουρικό οξύ, φυτικό οξύ
·       Κινόνες (συνένζυμο Q10)


Ας δούμε όμως αναλυτικά, σε ποια τρόφιμα εμπεριέχονται τα παραπάνω αντιοξειδωτικά, στην παρακάτω λίστα.
Βιταμίνη Α: Λαχανικά με έντονο χρώμα, μουρουνέλαιο, συκώτι, νεφρά, κρόκος αυγού, βερίκοκα, ροδάκινα.
Βιταμίνη Ε: Φυτικά έλαια, ηλιόσποροι, φύτρο σιταριού, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, ξηροί καρποί, κρόκος αυγού.
Βιταμίνη C: Ασερόλα, ακτινίδια, εσπεριδοειδή, πεπόνι, ανανάς, φράουλες, ντομάτες, πιπεριές, πατάτες, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, λάχανο.
Βιταμίνη Β1: Συκώτι χοιρινό, κρέας, όσπρια, ολικής άλεσης δημητριακά και ψωμί, φύτρο σιταριού, πατάτα.
Βιταμίνη Β2: Γαλακτοκομικά προϊόντα, εντόσθια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, αυγό.
Βιταμίνη Β5 ή παντοθενικό οξύ: Όλα τα φυτικά και ζωικά τρόφιμα με καλύτερες πηγές τα: αυγό, συκώτι, νεφρά, σολομό, μαγιά.
Βιταμίνη Β6 ή πυριδοξίνη: Χοιρινό, δημητριακά και φύτρα, γάλα, κρόκος αυγού, βρώμη, όσπρια, κρέας.
Ινοσιτόλη: Δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, όσπρια, ξηροί καρποί, εντόσθια: συκώτι, καρδιά.
Σελήνιο: Φιστίκια, κάσιους, καρύδια, ηλιόσποροι, ρύζι, αυγό, ψάρια: πχ: τόνος, μπακαλιάρος, θαλασσινά: πχ: γαρίδες,  κοτόπουλο, κρέας και εντόσθια (καρδιά και νεφρά).
Καροτενοειδή: Πορτοκάλια, καρότα, ντομάτες, φύλλα, πιπεριές, παπάγια,  καλαμπόκι, σολομό, γαρίδες, αστακό, φύκη.
Λυκοπένιο: Ντομάτα, καρπούζι, ροζ γκρέιπφρουτ, παπάγια, βερίκοκα.
Λουτεΐνη: Πράσινα λαχανικά: σπανάκι, μπρόκολο, λάχανο, καλαμπόκι, κρόκος αυγού, και φρούτα.
Ινδόλες: Μπρόκολο, λάχανο, κουνουπίδι
Διαλλυλικά παράγωγα: Σκόρδο, πράσο, κρεμμύδι, βολβοί.
Συνένζυμο Q10: Έλαια ψαριών, ψάρια, κρέας, ξηροί καρποί.
Φαινόλες και φλαβονοειδή: Μαϊντανός, καρότα, εσπεριδοειδή, μπρόκολο, λάχανο, αγγούρι, κολοκύθι, ντομάτα, πιπεριές, προϊόντα σόγιας, μούρα, πατάτα, μήλα, κρεμμύδι, τσάι, ραπανάκια, μπιζέλια.
Κατεχίνες: Πράσινο τσάι, μαύρο τσάι, μαύρη σοκολάτα, σοκολάτα γάλακτος, χυμός μήλου, μήλο, σταφύλι.
Ρεσβερατρόλη: Φλούδα των σταφυλιών, κρασί, μούρα, φιστίκια, φασόλια.
Ανθοκυανιδίνες: Μούρα, μαύρα μούρα, δαμάσκηνα, φραγκοστάφυλα, βατόμουρα, κόκκινα κρεμμύδια, κόκκινες πατάτες, κόκκινα ραπάνια, φράουλες.
Ισοβλαβόνες: Σόγια και προϊόντα σόγιας.
Λιγνάνες: Λιναρόσπορος, προϊόντα ολικής άλεσης.
Λιμονένιο: Έλαιο εσπεριδοειδών.
Κυστεΐνη: Κρέας, αυγό, σόγια, κινόα, σπόροι, ξηροί καρποί.
Τυροσίνη: Κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρι, σόγια, φιστίκια, αμύγδαλα, αβοκάντο, τυρί, γιαούρτι, σουσάμι.
Ταυρίνη: Κρέας και ιδιαίτερα συκώτι και καρδιά,  ψάρια, θαλασσινά: χτένια, γαρίδες, μύδια, οστρακοειδή.
Συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA): Γαλακτοκομικά προϊόντα, βούτυρο, κρέμα, κρέας, θαλασσινά, ηλιέλαιο, καλαμποκέλαιο.
Φυτικό οξύ: Ανεπεξέργαστα δημητριακά, σπόροι, ξηροί καρποί, όσπρια, μερικά φρούτα και κόνδυλοι.
Ουρικό οξύ: Σαρδέλες, σκουμπρί, ρέγγα, αντζούγιες, χτένια, μύδια, εντόσθια, κρέας, κιμάς κρέατος, ψάρι, θαλασσινά, χήνα, ζαρκάδι, πουλερικά, σπαράγγια, φασόλια, φακές, μανιτάρια, αρακάς, σπανάκι.

Από όλα τα παραπάνω, τρία ισχυρά αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στις τροφές είναι η βιταμίνη C, η βιταμίνη Ε και η βήτα καροτίνη. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας, ότι χρειαζόμαστε διάφορες αντιοξειδωτικές ουσίες καθώς η κάθε μια τους προτιμά να εξουδετερώνει συγκεκριμένες ελεύθερες ρίζες και αυτό φυσικά σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μια διατροφή με ποικιλία τροφών, καθώς και ότι ενδείκνυται πολλές φορές αυτή να συμπληρώνεται με ειδικά συμπληρώματα διατροφής.
Ας δούμε παρακάτω ειδικώτερα τις δράσεις των δύο πολύ χρήσιμων βιταμινών που ήδη αναφέρθηκαν. Περιβόητη για την ευκολία που χαρίζει τα ηλεκτρόνια της είναι η βιταμίνη C γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως ισχυρό αντιοξειδωτικό. Πάρτε παράδειγμα ένα κομμένο μήλο το οποίο αφήνεται χωρίς κάλυμμα. Την άλλη μέρα αποκτά ένα καφέ χρώμα. Αν στην επιφάνεια του μήλου απλώσετε χυμό πορτοκαλιού δεν θα παρατηρήσετε μεγάλη διαφορά την άλλη μέρα διότι η βιταμίνη C αντιδρά με το οξυγόνο και έτσι προστατεύει το μήλο. Ο αντιοξειδωτικός ρόλος της βιταμίνης C ενδέχεται να προφυλάσσει από καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η βιταμίνη C είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό κατά της οξείδωσης της χοληστερίνης, με μελέτες να υποστηρίζουν ότι η βιταμίνη C εξουδετερώνει την οξείδωση της LDL χοληστερίνης ακόμα και κατά 95% και είναι δυνατόν έτσι να αντιστραφεί η αθηροσκλήρωση. Επίσης η βιταμίνη C δίνει πολύ εύκολα ένα ηλεκτρόνιο και στη βιταμίνη Ε η οποία επίσης δρα ως αντιοξειδωτικό και άρα χάνει ηλεκτρόνια. Μ’ αυτόν το τρόπο η βιταμίνη C βοηθάει να συντίθεται ξανά η βιταμινη Ε. Προστατεύει και άλλες βιταμίνες όπως την βιταμίνη Α, τη θειαμίνη και την ριβοφλαβίνη ενώ μετατρέπει το φολικό οξύ που είναι μια ανενεργής μορφή βιταμίνης σε ενεργή. Όσον αφορά τη βιταμίνη Ε, παίζει κι αυτή σπουδαίο αντιοξειδωτικό ρόλο, συμπληρωματικό με αυτό της βιταμίνης C. Η βιταμίνη Ε υπάρχει κυρίως στα φυτικά έλαια και τους ξηρούς καρπούς (τα φρούτα και τα λαχανικά δεν ανήκουν στις πλούσιες τροφές σε βιταμινη Ε). Παίζει σπουδαίο ρόλο στους πνεύμονες όπου τα κύτταρα είναι εκτεθειμένα σε περισσότερο οξυγόνο. Προστατεύει επίσης τις μεμβράνες των ερυθρών αιμοσφαιρίων που μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες προς τους άλλους ιστούς. Η βιταμίνη Ε είναι απαραίτητη για να αναπτυχθούν τα νεύρα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όπως και η βιταμίνη C, προστατεύει κι αυτή από την οξείδωση της κακής χοληστερίνης (κι επιπλέον ανεβάζει την καλή χοληστερίνη). Η βιταμίνη C και η βιταμίνη Ε θεωρούνται πρωταρχικά αντιοξειδωτικά, κρίσιμα για την υγεία και τη μακροζωία. H βιταμίνη C είναι υδατοδιαλυτή και δρα στα υδάτινα μέρη του κυττάρου, ενώ η βιταμίνη Ε είναι λιποδιαλυτή και εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες επί των λιπιδίων της κυτταρικής μεμβράνης.
Μπορεί το σώμα να διαθέτει ένα μικρό στρατό αντιοξειδωτικών ενζύμων για την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών, αλλά πρέπει κανείς να φροντίζει για την ενίσχυσή τους και αυτό διότι με την πάροδο της ηλικίας το σώμα παράγει μικρότερες ποσότητες από αυτά τα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Ο τρόπος να ενισχύσετε τα φυσικά σας αντιοξειδωτικά είναι βέβαια μέσω της διατροφής και αυτό μπορείτε να το κάνετε με το να διατηρείτε τις ποσότητες των αντιοξειδωτικών ενζύμων σε όσο υψηλότερα επίπεδα γίνεται. Επειδή τα ένζυμα αποτελούνται από αμινοξέα χρειάζεται πρώτα απ' όλα να τρώτε αρκετές πρωτείνες. Για παράδειγμα, το σώμα δεν μπορεί να παράγει τη γλουταθειόνη χωρίς το αμινοξύ που λέγεται κυστείνη. Επίσης η μελατονίνη παράγεται από το αμινοξύ που λέγεται τρυπτοφάνη. Χρειάζεστε επίσης μεταλλικά στοιχεία ώστε το σώμα να συνθέτει τα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Για παράδειγμα, για να παραχθεί η γλουταθειόνη πρέπει να υπάρχει αρκετό σελήνιο στον οργανισμό, για να φτιάξει καταλάση χρειάζεται σίδηρος και για να συνθέσει σουπεροξειδική δισμουτάση χρειάζεται ψευδάργυρος, χαλκός και μαγγάνιο. Τέλος, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος από φάρμακα που καταστέλλουν την παραγωγή των αντιοξειδωτικών ενζύμων διότι εξαντλούν τα μεταλλικά στοιχεία και από αυτά τα φάρμακα, τα χειρότερα είναι τα κορτικοστεροειδή.
Όλοι ξέρουμε ότι τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και φυτικές ίνες. Περιέχουν όμως και κάποιες άλλες ουσίες που ονομάζονται φυτοχημικά, τα οποία έχουν θαυματουργές ιδιότητες. Τα φυτοχημικά είναι ουσίες που υπάρχουν εκ φύσεως στα φρούτα και στα φύλλα των φυτών και προστατεύουν τα φυτά από διάφορες ασθένειες και από τις επιθέσεις των μικροβίων. Φαίνεται πως αρκετές από αυτές τις ουσίες που προστατεύουν τα φυτά προστατεύουν και τον άνθρωπο προσφέροντας αντιοξειδωτική προστασία. Μια κατηγορία τους, οι πολυφαινόλες, φαίνεται πως είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά. Η κερσετίνη που υπάρχει στο κρεμμύδι και τα μήλα θεωρείται σήμερα ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό. Η ρουτίνη που υπάρχει στα εσπεριδοειδή έχει δράση παρόμοια με την κερσετίνη. Το σκόρδο έχει επίσης πολλά αντιοξειδωτικά και οι μελέτες δείχνουν πως ελαττώνει την αύξηση των καρκινικών κυττάρων στον δοκιμαστικό σωλήνα. Τα φυτοχημικά μερικές φορές αποκαλούνται και φυτοθρεπτικά ωστόσο τυπικά δεν περιλαμβάνονται στον ορισμό των θρεπτικών στοιχείων διότι δεν είναι βιταμίνες, δεν παρέχουν θερμίδες κι ούτε βρίσκονται στα δομικά στοιχεία του οργανισμού. Αυτό που κάνουν όμως είναι πολύ σημαντικό διότι προσφέρουν αντιμικροβιακή, αντιφλεγμονώδη και αντικαρκινική προστασία. Από τις σημαντικότερες κατηγορίες φυτοχημικών είναι τα καροτενοειδή. Ένα από αυτά, η βήτα καροτίνη δίνει το πορτοκαλί χρώμα στο καρότο ωστόσο υπάρχει στο σπανάκι και το λάχανο και όπως όλα δείχνουν παρέχουν ισχυρή αντιοξειδωτική προστασία. Το λυκοπένιο επίσης, ένα καροτενοειδές που υπάρχει στη ντομάτα θεωρείται ότι προσφέρει τέσσερις φορές μεγαλύτερη προστασία κατά του καρκίνου από ότι η βήτα-καροτίνη.

Οξείδωση και βιοσυντονισμός

Προκειμένου να προφυλαχθούμε από τις βλάβες που προκαλεί η οξείδωση στον οργανισμό μας, πολύ χρήσιμος αναδεικνύεται και ο βιοσυντονισμός με εξειδικευμένα προγράμματα που διαθέτει, όπως τα προγράμματα αποτοξίνωσης και αντιοξείδωσης.


Για οποιαδήποτε  πρόσθετη πληροφορία και οποιαδήποτε απορία μπορείτε να έρχεστε σε επικοινωνία μαζί μαςστο τηλέφωνο +30.6932 256 284



Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ, ΟΙ "ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ" ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ
  • Blogger Comments
  • Facebook Comments

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Item Reviewed: Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ, ΟΙ "ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ" ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ Rating: 5 Reviewed By: Ioannis Davros
Top