Ήταν γνωστό από πολύ παλιά, από την αρχαία Ελλάδα έως την Ινδία, ότι τα πάντα, ορατά και αόρατα, αισθητά και μη αισθητά, είναι κατά βάσην ενέργεια, που δονείται συνεχώς και ανάλογα με τη ταλάντωσή της αυτή, εμφανίζεται ως ύλη, ή και διαφοροποιείται ως τέτοια στις διάφορες μορφές της.
Μπορούμε να πούμε γενικά ότι κάθε τι γύρω μας, το οποίο ονομάζουμε
υλικό αντικείμενο, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ωκεανός στροβιλιζόμενης
μη αισθητής ενέργειας, η οποία ξεχύνεται πέρα από τα όρια του σχήματός
του μέχρι το άπειρο. Η ενέργεια αυτή ενώνεται και διαπλέκεται
με την ενέργεια όλων των σωμάτων του σύμπαντος δημιουργώντας μια ενιαία
και αδιάσπαστη ενότητα. Τα όρια των υλικών αντικειμένων που τα
διακρίνουν μεταξύ τους, το χρώμα τους, η σκληρότητά τους, ή η γεύση τους,
δεν είναι παρά κατασκευάσματα των ατελών αισθήσεών μας, δηλαδή μια πλάνη των
αισθήσεων, γιατί, εν τέλει, το Σύμπαν κι εμείς είμαστε ένα.
Μέρος αυτής της συμπαντικής-ζωτικής ενέργειας, ή αλλοιώς βιοενέργειας είμαστε και εμείς... Η ενεργειακή μας αυτή υπόσταση, η "βαθύτερη" αυτή φύση μας καθορίζει τα πάντα για εμάς και μας "ελέγχει" απόλυτα.
Η καλύτερη κατανόηση αυτής της διάστασης της ύπαρξής μας, μας βοηθάει στη καλύτερη "τοποθέτησή" μας σε σχέση με το άπειρο "Ολον", στην εναρμόνισή μας με αυτό και στην αποκατάσταση της αρμονίας όταν αυτή διαταράσσεται.