Ο άνθρωπος ολιστικά

Ο άνθρωπος, ως μέρος της "Ολότητας"

Από πολύ παλιά, σύμφωνα με τις ανάλογες προσεγγίσεις μεγάλων διανοητών σε όλο το κόσμο και σε όλες τις εποχές, αλλά και σύμφωνα με τις σημερινές γνώσεις μας, κυρίως μέσα από το χώρο των νεώτερων επιστημών, όπως η κβαντική φυσική και τα νεώτερα μαθηματικά, γίνεται κατανοητό ότι όλα γύρω μας είναι ενέργεια και αυτό φυσικά αφορά όλα, όσα "βλέπουμε" και "αισθανόμαστε", αλλά και όλα, όσα δεν γίνονται αντιληπτά από τις αισθήσεις μας. Ο άνθρωπος λοιπόν, όπως και κάθε κύτταρό του, είναι ένα μικρό κομμάτι ενός απέραντου ωκεανού συμπαντικής ενέργειας και ενσωματώνει όλη την άπειρη "δύναμή" του, γιατί είναι ένα μέρος αυτού του τεράστιου "Όλου" και ταυτόχρονα "Όλον" ο ίδιος.

Η "ζωτική" αυτή ενέργεια, λοιπόν, που είναι τα πάντα και παντού, διαπερνά και εμπεριέχει κάθε άνθρωπο και κάθε κύτταρό του. Με αυτό το δεδομένο, θα μπορούσαμε να πούμε γενικά, ότι ένας άνθρωπος που νοσεί, είτε πνευματικά, είτε σωματικά, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας αποσυνδεδεμένος από το "ευρύτερο Όλον" άνθρωπος, ή ένας άνθρωπος που έχει χάσει την ισορροπία του ενεργειακά και έτσι προκειμένου να θεραπευθεί, πρέπει να αποκαταστήσει και πάλι αυτή την ισορροπία, δηλαδή επί της ουσίας, να επανασυνδεθεί με το "Όλον". Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι στην αγγλοσαξωνική η λέξη θεραπεία (healing) έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη όλον (whole), όπως βεβαίως και οι συναφείς λέξεις: υγεία (health) και ιερός (holy).