ΟΣΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ, ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΛΟΣ!

Έχει διατυπωθεί ποικιλοτρόπως από τους σοφούς όλων των εποχών, όπως και από τους σύγχρονους φυσικούς επιστήμονες, ότι η συνείδηση είναι πάνω από όλα τα πράγματα αυτού του κόσμου, καθώς και ότι αυτή είναι που μπορεί να δημιουργήσει ή να μεταβάλλει την ύλη, όπως επίσης και ότι αυτή είναι η πηγή τόσο του εξωτερικού κόσμου, όσο και του υποκειμενικού εσωτερικού μας κόσμου. Η ιδέα ότι η συνείδηση επηρεάζει την ύλη επικρατεί πλέον ως θέσφατο στις σύγχρονες φυσικές επιστήμες και κυρίως στην Κβαντική Φυσική. O Eυγένιος Bίγκνερ, κάτοχος βραβείου Νόμπελ στη Φυσική, λέει ότι πρέπει να επανεξετάσουμε τη σχέση ανάμεσα στη συνείδηση και στην αντικειμενική πραγματικότητα, θεωρεί ότι πρέπει, πλέον, να κατανοήσουμε μία νέα σχέση ανάμεσα στον παρατηρητή και στο παρατηρούμενο και καταλήγει ότι ουσιαστικά υπάρχουν δύο πραγματικότητες: η υποκειμενική και η αντικειμενική. Κάτι ανάλογο υποστηρίζει και ο αστρονόμος Tζέημς Tζην: «Το Σύμπαν μοιάζει σαν μία τεράστια σκέψη μάλλον, παρά σαν μία μεγάλη μηχανή και αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι ο Νους είναι ο δημιουργός και κυβερνήτης όλου του υλικού κόσμου». Ο Φρεντ Άλαν Γουλφ, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο στην Αμερική, λέει ξεκάθαρα: «Το καθετί στο Σύμπαν είναι συνειδητό και στην ουσία δημιουργούμε ότι παρατηρούμε μέσα από μία κβαντική ομίχλη πιθανοτήτων. Ακόμη και το μέλλον μπορεί να επηρεάσει τις παρελθοντικές μας αναμνήσεις. Κάθε απόφαση που παίρνουμε, δημιουργεί πολλαπλά Σύμπαντα, που κατοικούνται από τους πολλαπλούς άλλους εαυτούς μας, οι οποίοι από πλευράς τους και ο καθένας χωριστά ζητάει μία απορριφθείσα ευκαιρία». Έτσι, παρ' όλο που η αβεβαιότητα υφίσταται στην καρδιά της πραγματικότητας, το βέβαιο είναι ότι οι παρατηρήσεις μας επηρεάζουν αυτό που βλέπουμε και το τελικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο κόσμος μας είναι πραγματικός και απατηλός ταυτόχρονα.