ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ!!

«Προχωρούμε στη ζωή μας, πιστεύοντας ότι έχουμε την ευθύνη των πράξεών μας και γενικά της ζωής μας και ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και την απτή πραγματικότητα, αλλά απλά δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας και στην ουσία κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Κι όλα αυτά γιατί απλά έχουμε πειστεί ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα σύμφωνα με τη θέλησή μας, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι είμαστε φυλακισμένοι σε αυτό που προβάλουμε εμείς προς τα έξω... Αυτό το οποίο προσπάθησα να περάσω μέσα από το βιβλίο μου «Η Σχολή των Θεών» είναι η κατανόηση της αλήθειας ότι δεν είμαστε αυτοί που απλά αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας ως μία πραγματικότητα που έρχεται απ' έξω, αλλά εμείς οι ίδιοι προβάλλουμε τη ζωή μας, γιατί εμείς είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι εσείς είστε υπεύθυνοι για όλα και όλους και γι' αυτό όλα τα δυσάρεστα της ζωής μπορούν να λυθούν μόνον εάν αντιληφθείτε ότι είστε η πραγματική αιτία όλων αυτών των εμπειριών που υπάρχουν εκεί έξω. Το να είστε κυρίαρχοι του εαυτού σας έχει να κάνει με την αυτοπαρατήρηση και αυτό είναι μία πολύ δύσκολη τεχνική. Όλοι πιστεύουν, ότι μπορούν να παρακολουθήσουν τον εαυτό τους, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Το να παρακολουθήσουμε τον εαυτό μας σημαίνει οι σκιές να εξαφανιστούν. Μερικά δευτερόλεπτα αυτοπαρατήρησης, μας βάζει σε μία κατάσταση, που λύνει όλα τα προβλήματα. Όλα τα προβλήματα του οργανισμού μας, του κράτους, της χώρας ..μέχρι και τα πλανητικά προβλήματα. Μα θα μου πείτε, πώς είναι δυνατόν; Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι, τόσοι σχεδιασμοί και εγώ πώς μπορώ να αλλάξω την εξωτερική πραγματικότητα; Αυτή δημιουργείται από εκατομμύρια, εκατομμυρίων σκέψεων, προβλήματα, δυσχέρειες κλπ. Αυτά συμβαίνουν, γιατί είμαστε υπνωτισμένοι από τον εαυτό μας, έχουμε δημιουργήσει μία φυλακή για τον εαυτό μας, πιστεύοντας στα εξωτερικά γεγονότα, πιστεύοντας ότι έξω εκεί υπάρχει κάτι, το οποίο μας επιτίθεται, δηλαδή σαν να λέμε: «Υπάρχει κάποιος κακός, κάποιος εχθρός, που μας θέλει να αποτύχουμε» και δεν εννοούμε να είμαστε ποτέ υπεύθυνοι για οτιδήποτε μας συμβαίνει.

Μία πραγματική βελτίωση σε όλο αυτό προϋποθέτει μία αλλαγή στο είναι. Πραγματική βελτίωση σημαίνει εξέλιξη ή ανάπτυξη προς την ενότητα του είναι, που είναι το αποτέλεσμα ενός νέου τρόπου σκέψης και της εγκατάλειψης της παλιάς θνητής νοοτροπίας. Για να αλλάξεις, θα πρέπει να πολεμήσεις τον προγραμματισμό σου. Θα πρέπει να ανατρέψεις την οπτική σου. Μόνο έτσι, μέσα από μία πολυετή εργασία, θα μπορέσεις να αλλάξεις το πεπρωμένο σου. Το παρελθόν θα πρέπει να το ευλογούμε, να το θεραπεύουμε. Γι' αυτό μπες σε κάθε πτυχή, φώτισε κάθε γωνιά και μετάτρεψέ το, μέσα από μία νέα αντίληψη… Ο κόσμος είναι όπως τον ονειρεύεσαι. Είναι στην ουσία ένας καθρέπτης. Εκεί έξω, βρίσκεις τον δικό σου κόσμο, τον κόσμο που έκτισες και που ονειρεύτηκες... Έξω ουσιαστικά βρίσκεις εσένα. Πήγαινε να δεις ποιός είσαι! Θα ανακαλύψεις ότι οι άλλοι είναι η αντανάκλαση της εικόνας του ψέματος που έχεις μέσα σου, του συμβιβασμού και της άγνοιάς σου…

Άλλαξε κι ο κόσμος όλος θα αλλάξει, γιατί ο κόσμος είναι η αντανάκλασή σου. Αναποδογύρισε τις πεποιθήσεις σου και ο κόσμος, σαν μία σκιά θα ακολουθήσει... Η πραγματικότητα θα πάρει τη μορφή μίας νέας αντίληψης. Ο φόβος, η οδύνη, το άγχος, δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά η αιτία όλων των προβλημάτων μας. Υπάρχει ένας χώρος όπου σκέψεις, αισθήματα, συναισθήματα, πράξεις και γεγονότα είναι καταγεγραμμένα για πάντα και μετά από χρόνια μπορούμε να τα ανακαλύψουμε, όπως ακριβώς τα πράγματα που έχουμε στοιβαγμένα στη σοφίτα, φαινομενικά αδρανή και απροστάτευτα και έτσι στην πραγματικότητα αυτά συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται και να ρυθμίζουν όλη μας τη ζωή. Εκεί, λοιπόν, πρέπει να επιστρέψεις…

Το χάος που ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του και η κόλασή του προβάλλεται στον κόσμο με τη μορφή βεντέτας, διακρίσεων και πολέμων μεταξύ φυλών, ιδεολογιών, πιστεύω, θρησκειών και άλλων εγκατεστημένων ιδεών και πεποιθήσεων. Ο κόσμος έχει σταματήσει να εξελίσσεται γνωσιακά και βρίσκεται σε τέλμα, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που εξαρτώνται ολοσχερώς από ένα κατεστημένο σύστημα δοξασιών και στρεβλών πεποιθήσεων, καθώς και άνθρωποι που είναι θανάσιμα φοβισμένοι. Έτσι, όπως είναι η Ανθρωπότητα, δεν μπορεί να αντιληφθεί μία κοινωνία απελευθερωμένη από την εξάρτηση, γιατί η εξάρτηση είναι η άρνηση του ονείρου. Η εξάρτηση είναι η μασκαράτα, που φοράνε οι άνθρωποι για να κουκουλώσουν την απουσία της ελευθερίας και την άρνηση της ζωής».