ΟΛΑ ΤΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ

Ο άνθρωπος συνολικά, σαν φύση και υπερφύση, είναι ένας υπερυπολογιστής, αφού έχει αποδειχθεί ότι κάθε DNA σε κάθε πυρήνα κυττάρου είναι ένας υπολογιστής με μεγάλες δυνατότητες, που είναι μάλιστα συνδεδεμένος σε ένα ανθρώπινο, πανανθρώπινο και συμπαντικό διαδίκτυο με τεράστιες δυνατότητες αμφίδρομης επικοινωνίας και υπερεπικοινωνίας.

Είναι γνωστό, πως το πιο βασικό κομμάτι του οικιακού υπολογιστή είναι ο αποθηκευτικός χώρος του, η μνήμη του, ή όπως αλλιώς λέγεται ο σκληρός δίσκος του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ανθρώπινο υπολογιστή, το DNA δηλαδή, που βρίσκεται στον πυρήνα των κυττάρων μας. Εκεί, οτιδήποτε μας συμβαίνει καταγράφεται και παραμένει ενεργό στον χώρο του ασυνείδητου, το οποίο κυβερνάει κυριολεκτικά τη ζωή μας και μάλιστα ερήμην μας τις περισσότερες φορές. Είναι, πλέον, ξεκάθαρο και επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι οι εγγραφές αυτές επηρεάζουν άμεσα την υγεία μας και δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι οι αρνητικές εγγραφές, που γίνονται με αυτόν τον τρόπο, αποτελούν την απαρχή όλων των νοσημάτων. Πραγματικά η σκέψη μας, επενδυμένη με τα ανάλογα συναισθήματα, έχει τη δύναμη να μας αρρωστήσει, ή να μας γιατρέψει, ανάλογα με το αν βρίσκεται σε αρνητική, ή θετική κατεύθυνση. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, όσον αφορά τη δύναμη των εγγραφών, ιδιαίτερα των αρνητικών, όπου ανασύρθηκαν μνήμες, μέσω της ύπνωσης, ακόμη και από την ενδομήτριο περίοδο, ή όσον αφορά την επίδρασή τους στην υγεία, όπου στρατιώτες στον πόλεμο παρουσίασαν τραύματα χωρίς να έχουν τραυματιστεί στην πραγματικότητα σωματικά (έχει περιγραφεί σαν σύνδρομο «shell-shock»).

Ο γνωστός βιολόγος και συγγραφέας Bruce Lipton σε έρευνες που είχε κάνει πάνω στην ανάπτυξη των κυττάρων στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, παρατήρησε πως όταν τα κύτταρα άλλαζαν περιβάλλον, άλλαζαν και συμπεριφορά και μπορούσαν να μετατραπούν ακόμη και σε κύτταρα άλλου ιστού! Τότε κατάλαβε ότι τα γονίδια δεν είναι τελεσίδικα προγραμματισμένα εκ γενετής, αλλά αλληλοεπιδρούν με το περιβάλλον και ανταλλάσσουν συνεχώς πληροφορίες με αυτό, όπως αποδεικνύεται, άλλωστε, από τα σχετικά πειράματα. Μετά από αυτήν την παρατήρηση ο Bruce Lipton ανέπτυξε την άποψη ότι δεν ελέγχουν τα κύτταρα η κληρονομικότητα και τα γονίδια, αλλά το περιβάλλον και ο ίδιος ο νους. Λέει, λοιπόν, χαρακτηριστικά: «Όταν πιστεύεις ότι τα γονίδια κυβερνούν τα πάντα στη ζωή σου, τότε γίνεσαι θύμα τους και θύμα της κληρονομικότητάς σου. Όταν πάρεις υγιή κύτταρα και τα βάλεις σε ένα άρρωστο περιβάλλον, τότε τα κύτταρα θα αρρωστήσουν και για να τα θεραπεύσεις πρέπει τα μεταφέρεις σε ένα υγιές περιβάλλον.» Έτσι, το συμπέρασμα που διατυπώνει τελικώς ο Bruce Lipton είναι ότι το σώμα λειτουργεί σαν μία κάμερα που καταγράφει οτιδήποτε διαδραματίζεται γύρω μας, ή μέσα στην ψυχή μας και το αποθηκεύει σαν φιλμ στον πυρήνα του κυττάρου, δηλαδή στο DNA. Είναι φυσικό, λοιπόν, ότι αρνητικές εγγραφές προερχόμενες από δυσάρεστα για εμάς γεγονότα, ψυχοσυγκρούσεις, αρνητικές σκέψεις, εσωτερικές αντιθέσεις που προέρχονται από στρεβλές πεποιθήσεις, δυσαρμονία μεταξύ του εσωτερικού κόσμου και του εξωτερικού και άλλα συναφή, μπορεί να εισαγάγουν τον οργανισμό μας, σε κυτταρικό επίπεδο, σε μία τέτοια κατάσταση, που μοιάζει πολύ με «εμπόλεμη ζώνη» αντίστοιχα στην ανθρώπινη κοινωνία.
Πραγματικά, όπως έδειξε πειραματικά το πρωτοπόρο στις εναλλακτικές έρευνες «Institute of Heart Math» οι αρνητικές, ή οι θετικές σκέψεις, κατέστρεφαν ή θεράπευαν αντίστοιχα το ανθρώπινο DNA, που βρισκόταν σ’ έναν εργαστηριακό σωλήνα. Εξ' άλλου, υπάρχουν διάφοροι επιστήμονες που κατά καιρούς έχουν εκφράσει και αναπτύξει τη συγκεκριμένη θεωρία και κάποιοι από αυτούς την έχουν επιβεβαιώσει μάλιστα και κλινικά, όπως οι διάσημοι επιστήμονες και συγγραφείς της εποχής μας D. Chopra, B. Lipton, J. Dispenza και R. G. Hamer. Ένας από αυτούς, μάλιστα, o πολύ γνωστός γιατρός και συγγραφέας Deepak Chopra στο βιβλίο του «Κβαντική θεραπεία νου και σώματος» διατυπώνει τη θεωρία ότι τα ψυχικά τραύματα, όπως και τα αρνητικά συναισθήματα, πολύ συχνά αποθηκεύονται ως «φασματικές αναμνήσεις» στα κύτταρά μας και υποστήριξε την άποψη ότι αυτές οι κυτταρικές μνήμες δρουν αθέατα για μεγάλες χρονικές περιόδους και μπορούν να προκαλέσουν διάφορες ασθένειες πολλά χρόνια μετά την αποθήκευσή τους. Το γεγονός αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται με τις έρευνες Ρώσων επιστημόνων (A. Gurwitsch, K. Korotkov, P. Garjajev), που έδειξαν ότι το DNA δέχεται διάφορες επιδράσεις, υπό τύπον ηλεκτρομαγνητικών ταλαντώσεων-πληροφοριών, επηρεαζόμενο έτσι άμεσα από το κβαντικό πεδίο της ψυχής, που τροποποιούν τη μνήμη του, αφού αποδεδειγμένα αυτό λειτουργεί σαν ολογραφικός υπολογιστής. Αυτή ακριβώς η αλλοίωση της μνήμης του DNA είναι η απαρχή γένεσης των ασθενειών μας σε κυτταρικό επίπεδο.

Το ότι η ουσιαστική αιτία όλων των ασθενειών εδράζεται στην ψυχή του ανθρώπου το γνώριζαν πολύ καλά οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι θεράπευαν στα αρχαία θεραπευτήρια (Ασκληπιεία) με την αποκατάσταση της διαταραγμένης νοητικής-ενεργειακής ισορροπίας. Επίσης, παρ’ όλο που γνώριζαν τις φαρμακευτικές ουσίες και τις χειρουργικές επεμβάσεις, τις χρησιμοποιούσαν μόνο για την προσωρινή ανακούφιση των συμπτωμάτων και όχι για τη ριζική-αιτιολογική θεραπεία, η οποία γινόταν μέσω κυρίως της μεθόδου της εγκοίμησης που αποσκοπούσε στην αποκατάσταση της ψυχικής διαταραχής.

Η πραγματική αιτία των ψυχικών διαταραχών βρίσκεται στο υποσυνείδητο και πιο συγκεκριμένα στην κυτταρική μνήμη, όπου αποθηκεύονται όλες οι αρνητικές και θετικές μνήμες και πληροφορίες, που έχουμε συλλέξει όλη μας τη ζωή. Βαρύνουσα σημασία, όμως, έχουν κυρίως οι μνήμες πριν την ηλικία των έξι χρόνων, όπου τα κύματα του εγκεφάλου βρίσκονται συνεχώς σε συχνότητες θήτα και δέλτα και συνεπώς όλες οι πληροφορίες καταγράφονται και αποθηκεύονται χωρίς φίλτρο και χωρίς λογική επεξεργασία. Γενικώς, απ’ όλες τις αναμνήσεις, το 90% και πλέον βρίσκεται στο ασυνείδητο ή υποσυνείδητο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σχεδόν αδύνατον να τις θυμηθούμε. Αυτός είναι και ο λόγος που τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να θεραπευθούμε με συνειδητές διαδικασίες, αλλά χρειάζεται να θεραπευθεί πρώτα η κυτταρική μνήμη και όλες αυτές οι λανθασμένες και στρεβλές πεποιθήσεις που έχουν καταγραφεί στο υποσυνείδητο, δηλαδή στην ίδια την κυτταρική μνήμη και για να ακριβολογούμε στο ίδιο το DNA.
Επιπλέον, έχει γίνει απόλυτα κατανοητό και έχει επιβεβαιωθεί μάλιστα από συγκλίνουσες επιστημονικές αναφορές ότι η θεωρούμενη κληρονομικότητα είναι αυτές ακριβώς οι εγγραφές στη μνήμη του DNA από μηδέν ηλικία, οπότε και ξεκινάει ουσιαστικά η διαδικασία των εγγραφών και άρα η ανάπτυξη όλων των διαταραχών υγείας. Μπορούμε να πούμε, δηλαδή, ότι ακόμη και αυτό που κάποτε θεωρούσαμε ότι είναι ένα φορτίο, που κουβαλάμε από τη γέννησή μας και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό, δηλαδή η κληρονομικότητα, σήμερα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ψυχική επίδραση των γονέων στα παιδιά, δηλαδή η συμπεριφορά των γονέων «γράφει» κατ’ ευθείαν στο DNA των παιδιών! Και όπως είναι φυσικό επακόλουθο, ο αρνητικός ψυχισμός των γονέων δημιουργεί την ανάλογη επιβάρυνση στα παιδιά τους την οποία και κουβαλούν ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή τους.