Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη ονομάζεται η αύξηση του αδένα του προστάτη που παρατηρείται μετά τα 40 έτη στους άνδρες και γι' αυτό αποτελεί ένα από τα πιο συχνά προβλήματα των ανδρών μέσης και μεγάλης κυρίως ηλικίας.
Η αύξηση του μεγέθους
του προστάτη συχνά συμπιέζει το τοίχωμα της ουρήθρας κυκλοτερώς, αλλά
και την κύστη προς τα πάνω, προκαλώντας έτσι διάφορες διαταραχές στην ούρηση. Είναι εξαιρετικά συχνή πάθηση, αφού οι 4 στους 10 άντρες έχουν συμπτώματα στην 5η δεκαετία της ζωής τους, 7 στους 10 στην 6η δεκαετία, 8 στους 10 στην 7η δεκαετία,
για να φθάσουν στο 90% στα 90 χρόνια. Η πάθηση παρατηρείται συχνότερα
σε άντρες που είναι παχύσαρκοι, κάνουν καθιστική ζωή, πάσχουν από
μεταβολικό σύνδρομο, έχουν προβλήματα στύσης και επιβαρυμένο κληρονομικό
ιστορικό. Αντίθετα, άντρες με υπογοναδισμό, έλλειψη δηλαδή
τεστοστερόνης, σπάνια θα παρουσιάσουν τη νόσο, αφού η ανάπτυξη του
προστάτη εξαρτάται από την αντρική ορμόνη. Σε γενικές γραμμές η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι αποτέλεσμα της ουρογεννητικής
γήρανσης, όπως δείχνουν πρόσφατες μελέτες που υποδεικνύουν ότι μια
σχετιζόμενη με την ηλικία βλάβη της παροχής αίματος στις κατώτερες
ουροφόρους οδούς παίζει βασικό ρόλο στην ανάπτυξή της. Τα πιό συχνά συμπτώματα είναι η συχνουρία, η νυκτουρία, η επιτακτική ούρηση και η δυσουρία όταν η νόσος εξελιχθεί αρκετά. Γενικώς τα συμπτώματα της υπερτροφίας του προστάτη ταλαιπωρούν έντονα τους άντρες αλλά και τις συντρόφους τους, επειδή: 1. Περιορίζεται η καθημερινή τους
επαγγελματική και κοινωνική δραστηριότητα, αφού οι συχνές επισκέψεις
στην τουαλέτα τις διακόπτουν. 2. Διαταράσσεται ο ύπνος τους, και έτσι αισθάνονται μία μόνιμη κόπωση. 3. Πολλές φορές, δεν προλαβαίνουν να πάνε
στην τουαλέτα, ή ακόμη η περιορισμένη ροή ούρων γίνεται αιτία να
λερώνουν το παντελόνι τους (ακράτεια). 4. Παρουσιάζεται και στυτική δυσλειτουργία. Όλες αυτές οι εμπειρίες συνοδεύονται από συναισθήματα
ντροπής, μείωση της αυτοπεποίθησης, και καταθλιπτικά συμπτώματα. Τα
προβλήματα αυτά έχουν αντίκτυπο και στη σύντροφο του ασθενή, γιατί, πέρα
από τις επιπτώσεις στη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού, η σύντροφος ξυπνά
το βράδυ από τις επισκέψεις του συζύγου στην τουαλέτα και ανησυχεί,
βλέποντας τον άνθρωπό της να κλείνεται στον εαυτό του και να υποφέρει.
Τα φάρμακα μπορεί
να ελαττώσουν ελαφρώς το μέγεθος του προστάτη και να βελτιώσουν τα
συμπτώματα, αλλά έχουν μικρότερο όφελος καθώς ο προστάτης μεγαλώνει. Σήμερα ριζικές λύσεις για την ΚΥΠ θεωρούνται η χειρουργική επέμβαση, ή οι
άλλες σύγχρονες επεμβατικές μέθοδοι που έχουν σαν στόχο τη μείωση του
μεγέθους του προστάτη και τη βελτίωση της ροής των ούρων. Όμως, δυστυχώς
το τίμημα είναι μεγάλο, γιατί αυτές οι θεραπείες συχνά οδηγούν σε
μείζονες επιπλοκές, όπως η ακράτεια των ούρων και η ανικανότητα. Λόγω
των επιπλοκών αυτών των επεμβατικών διαδικασιών, οι άνδρες συχνά
προσπαθούν να ζήσουν, υπομένοντας τα δυσάρεστα συμπτώματα της απόφραξης,
όσο το δυνατόν περισσότερο. Έτσι, ένα εύλογο ερώτημα είναι εάν υπάρχουν
άλλες λιγότερο επικίνδυνες μέθοδοι, ή θεραπευτικές προσεγγίσεις που
μπορούν να χρησιμοποιηθούν, οι οποίες να είναι αποτελεσματικές και έτσι
να αποφεύγονται οι δυσάρεστες παρενέργειες και οι σοβαρές επιπλοκές από
τις συμβατικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται.
Η απάντηση σε αυτό το
ερώτημα και ταυτόχρονα η μεγάλη ελπίδα για εκατομμύρια ασθενείς σε όλον
τον κόσμο, έρχεται από την Ελλάδα και μάλιστα από Έλληνες επιστήμονες
και αφορά την εξαιρετικά ελπιδοφόρο μέθοδο του
βιοσυντονισμού-ηλεκτρομαγνητικής θεραπείας (PEMF). Σε σχετική μελέτη που
πραγματοποίησαν επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου
Ιωαννίνων διαπιστώθηκε ότι η μέθοδος του βιοσυντονισμού είναι ιδιαίτερα
αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της διόγκωσης-καλοήθους υπερπλασίας του
προστάτη και μάλιστα χωρίς παρενέργειες, ή άλλα δυσάρεστα συνοδά
συμβάματα. Σε αυτή τη μελέτη έλαβαν μέρος είκοσι ασθενής με καλοήθη
υπερπλασία του προστάτη ηλικίας 68-78 ετών, οι οποίοι χωρίσθηκαν σε δύο
ομάδες των δέκα ατόμων. Η πρώτη ομάδα ακολούθησε φαρμακευτική αγωγή με
Alfusosin 10 mg/24ωρο για τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες. Η δεύτερη
ομάδα ασθενών υποβλήθηκε για δύο εβδομάδες σε θεραπεία με παλμικά
ηλεκτρομαγνητικά πεδία σύντομης διάρκειας για 30 λεπτά την φορά για
πέντε συνεχόμενες ημέρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως υπήρξε μια
στατιστικά σημαντική μείωση στο μέγεθος του προστάτη, καθώς επίσης και
στα επίπεδα ρυθμού ροής των ούρων στους ασθενείς που ανήκαν στην ομάδα
που δέχτηκε ηλεκτρομαγνητική θεραπεία, σε αντίθεση με την ομάδα που της
χορηγήθηκε μόνο Alfusosin. Θεαματικά ήταν και τα αποτελέσματα στην
κλινική συμπτωματολογία των ασθενών που δέχτηκαν ηλεκτρομαγνητική
θεραπεία. Η για ένα χρόνο παρακολούθηση αυτών των ασθενών δείχνει πως τα
αποτελέσματα από την θεραπεία με παλμικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία
παραμένουν σταθερά. Τα οφέλη επομένως από την θεραπεία αυτή είναι
ξεκάθαρα για τους ασθενείς που πάσχουν από καλοήθη υπερπλασία και σε
βαθμό που δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν κάποια επεμβατική μέθοδο.
Δείτε παρακάτω τη σχετική μελέτη:
Int Urol Nephrol. 2011 Dec;43(4):955-60. doi: 10.1007/s11255-011-9944-7. Epub 2011 May 3.
Effects of pulsed electromagnetic fields on benign prostate hyperplasia.
Giannakopoulos XK1, Giotis C, Karkabounas SCh, Verginadis II, Simos YV, Peschos D, Evangelou AM.
Effects of pulsed electromagnetic fields on benign prostate hyperplasia.
Giannakopoulos XK1, Giotis C, Karkabounas SCh, Verginadis II, Simos YV, Peschos D, Evangelou AM.
Abstract
INTRODUCTION:
Benign prostate hyperplasia (BPH) has been treated with various types of electromagnetic radiation methods such as transurethral needle ablation (TUNA), interstitial laser therapy (ILC), holmium laser resection (HoLRP). In the present study, the effects of a noninvasive method based on the exposure of patients with BPH to a pulsative EM Field at radiofrequencies have been investigated.
MATERIALS AND METHODS:
Twenty patients with BPH, aging 68-78 years old (y.o), were enrolled in the study. Patients were randomly divided into two groups: the treatment group (10 patients, 74.0 ± 5.7 y.o) treated with the α-blocker Alfusosin, 10 mg/24 h for at least 4 weeks, and the electromagnetic group (10 patients, 73.7 ± 6.3 y.o) exposed for 2 weeks in a very short wave duration, pulsed electromagnetic field at radiofrequencies generated by an ion magnetic inductor, for 30 min daily, 5 consecutive days per week. Patients of both groups were evaluated before and after drug and EMF treatment by values of total PSA and prostatic PSA fraction, acid phosphate, U/S estimation of prostate volume and urine residue, urodynamic estimation of urine flow rate, and International Prostate Symptom Score (IPSS).
RESULTS:
There was a statistically significant decrease before and after treatment of IPSS (P < 0.02), U/S prostate volume (P < 0.05), and urine residue (P < 0.05), as well as of mean urine flow rate (P < 0.05) in patients of the electromagnetic group, in contrast to the treatment group who had only improved IPSS (P < 0.05). There was also a significant improvement in clinical symptoms in patients of the electromagnetic group. Follow-up of the patients of this group for one year revealed that results obtained by EMFs treatment are still remaining.
CONCLUSION:
Pulsed electromagnetic field at radiofrequencies may benefit patients with benign prostate hyperplasia treated by a non-invasive method.
Benign prostate hyperplasia (BPH) has been treated with various types of electromagnetic radiation methods such as transurethral needle ablation (TUNA), interstitial laser therapy (ILC), holmium laser resection (HoLRP). In the present study, the effects of a noninvasive method based on the exposure of patients with BPH to a pulsative EM Field at radiofrequencies have been investigated.
MATERIALS AND METHODS:
Twenty patients with BPH, aging 68-78 years old (y.o), were enrolled in the study. Patients were randomly divided into two groups: the treatment group (10 patients, 74.0 ± 5.7 y.o) treated with the α-blocker Alfusosin, 10 mg/24 h for at least 4 weeks, and the electromagnetic group (10 patients, 73.7 ± 6.3 y.o) exposed for 2 weeks in a very short wave duration, pulsed electromagnetic field at radiofrequencies generated by an ion magnetic inductor, for 30 min daily, 5 consecutive days per week. Patients of both groups were evaluated before and after drug and EMF treatment by values of total PSA and prostatic PSA fraction, acid phosphate, U/S estimation of prostate volume and urine residue, urodynamic estimation of urine flow rate, and International Prostate Symptom Score (IPSS).
RESULTS:
There was a statistically significant decrease before and after treatment of IPSS (P < 0.02), U/S prostate volume (P < 0.05), and urine residue (P < 0.05), as well as of mean urine flow rate (P < 0.05) in patients of the electromagnetic group, in contrast to the treatment group who had only improved IPSS (P < 0.05). There was also a significant improvement in clinical symptoms in patients of the electromagnetic group. Follow-up of the patients of this group for one year revealed that results obtained by EMFs treatment are still remaining.
CONCLUSION:
Pulsed electromagnetic field at radiofrequencies may benefit patients with benign prostate hyperplasia treated by a non-invasive method.
Σχετικές αναφορές:
Effects of pulsed electromagnetic fields on benign prostate hyperplasia. Giannakopoulos XK, Giotis C, Karkabounas SCh, Verginadis II, Simos YV, Peschos D, Evangelou AM. Int Urol Nephrol. 2011 Dec;43(4):955-60.
Effect of pulsed electromagnetic field therapy on prostate volume and vascularity in the treatment of benign prostatic hyperplasia: A pilot study in a canine model. Leoci R, Aiudi G, Silvestre F, Lissner E, Lacalandra GM. Prostate. 2014 Aug;74(11):1132-41.
Potential clinical application of taxol and power frequency electromagnetic fields exposure on human prostate disorders. Ning, J. T.; Gajendran, V.; Porter, C.; Medica, J.; Stein, B. S.; Zabbo, A.; Cohen, S. I.; Czerska, E. M.; Casamento, J. Second World Congress for Electricity and Magnetism in Biology and Medicine, 8-13 June, Bologna, Italy, Abstract No. I-7, p. 136-137.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου