Η ανθρωπότητα μπορεί κάλλιστα να παρομοιωθεί με έναν ανθρώπινο οργανισμό, αφού αναλογικά είναι ίδια, δηλαδή ένα μεγάλο σύνολο αυτόνομων βιολογικών και νοητικών μονάδων που υπάρχουν και λειτουργούν ενιαία, στη μία περίπτωση ανθρώπων, στην άλλη κυττάρων. Με δεδομένο ότι λίγο-πολύ οι περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε και ομολογούμε ότι αυτός ο οργανισμός νοσεί και μάλιστα βαριά, ας επιχειρίσουμε μεταφορικά, αλλά και επί της ουσίας, μία διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση για την ασθένεια από την οποία πάσχει…
Οι Εξετάσεις-Αναλύσεις:
Οι 67 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, υποστηρίζει σε έκθεσή της η βρετανική ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam! Με βάση αυτή την έκθεση, ο παραγόμενος παγκόσμιος πλούτος, συσσωρεύεται σε λιγότερο από το 1% των ανθρώπων στον πλανήτη. Επίσης, αποδεικνύεται ότι ο σύγχρονος κόσμος κυριαρχείται όλο και περισσότερο από μία ισχνή μειοψηφία ανθρώπων, που σφετερίζονται τα πολιτικά συστήματα σε όλον τον κόσμο, δημιουργώντας την τεράστια ανισότητα του πλούτου και ακυρώνοντας στην πράξη τα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα, που καθίστανται με αυτόν τον τρόπο μάταια. Έτσι καθώς το κέρδος, η δύναμη και η επιρροή των ανθρώπων αυτών εξερράγη στη διάρκεια του 21ου αιώνα, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών βρίσκεται στο απροχώρητο, προκαλώντας ίσως την εμφάνιση μίας νέας φεουδαρχικής κοινωνίας που εδραιώνεται πάνω σε μία παγκόσμια ακραία ανισότητα.
Η Διάγνωση:
Ο καρκίνος στον άνθρωπο (των δισεκατομμυρίων αυτόνομων νοητικών και βιολογικών μονάδων, των κυττάρων, που λειτουργούν ως ένα ενιαίο σύνολο), αναλογικά μοιάζει πολύ με τη σύγχρονη βαριά αρρώστια της ανθρωπότητας (των δισεκατομμυρίων αυτόνομων νοητικών και βιολογικών μονάδων, των ανθρώπων, που την απαρτίζουν ως σύνολο). Και αυτή η αρρώστια είναι η τεράστια ανισότητα... Όπως ακριβώς με τον καρκίνο, όπου λίγα κύτταρα, πολλαπλασιαζόμενα άναρχα και χρησιμοποιώντας τους πόρους και τις δομές όλου του οργανισμού, τείνουν να τον κατασπαράξουν, έτσι ακριβώς και με την ασθένεια αυτή της ανθρωπότητας, λίγοι άνθρωποι, συσσωρεύοντας όλον τον παραγόμενο πλούτο της, τείνουν να την εξαφανίσουν... Και όπως με τον καρκίνο (ειδικά σε τέτοιο προχωρημένο στάδιο), η μόνη ριζική θεραπεία, που έχει δοκιμασθεί με επιτυχία, είναι η αποκατάσταση της (νοητικής) ισορροπίας σε επίπεδο κυτταρικό, έτσι και με την αρρώστια της ανθρωπότητας, η μόνη θεραπεία που θα μπορούσε να υπάρξει και συνεπώς η αναστροφή της τελεολογικής καταστροφής της, θα μπορούσε να ήταν η συνειδητοποίηση σε επίπεδο ατομικό και ο νοητικός συντονισμός του ατόμου με το ευρύτερο σύνολο σε άλλο επίπεδο.
Η Θεραπεία:
Η αναλογία, μεταξύ του οργανισμού της ανθρωπότητας και του ανθρώπου, είναι ευθεία. Και όπως ο άνθρωπος σε τελικό στάδιο καρκίνου τελειώνει, έτσι δυστυχώς θα συμβεί και με την ανθρωπότητα... Οι γιατροί γνωρίζουν πολύ καλά ότι κανένας συμβατικός τρόπος δεν είναι ικανός να ανακόψει αυτή την πορεία στον άνθρωπο. Οι μόνοι τρόποι, που έχουν δοκιμασθεί με επιτυχία, είναι μη συμβατικοί και έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση της νοητικής, ή ενεργειακής ανισορροπίας των διαταραγμένων κυττάρων. Αναλογικά, σε επίπεδο ανθρωπότητας, το ίδιο θα μπορούσε να γίνει μόνο με τη συνειδητοποίηση της αλήθειας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και αποκατάσταση της νοητικής ισορροπίας. Είναι ώρα να το σκεφθούμε πολύ σοβαρά, πριν να είναι πολύ αργά...
Οι 67 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, υποστηρίζει σε έκθεσή της η βρετανική ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam! Με βάση αυτή την έκθεση, ο παραγόμενος παγκόσμιος πλούτος, συσσωρεύεται σε λιγότερο από το 1% των ανθρώπων στον πλανήτη. Επίσης, αποδεικνύεται ότι ο σύγχρονος κόσμος κυριαρχείται όλο και περισσότερο από μία ισχνή μειοψηφία ανθρώπων, που σφετερίζονται τα πολιτικά συστήματα σε όλον τον κόσμο, δημιουργώντας την τεράστια ανισότητα του πλούτου και ακυρώνοντας στην πράξη τα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα, που καθίστανται με αυτόν τον τρόπο μάταια. Έτσι καθώς το κέρδος, η δύναμη και η επιρροή των ανθρώπων αυτών εξερράγη στη διάρκεια του 21ου αιώνα, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών βρίσκεται στο απροχώρητο, προκαλώντας ίσως την εμφάνιση μίας νέας φεουδαρχικής κοινωνίας που εδραιώνεται πάνω σε μία παγκόσμια ακραία ανισότητα.
Η Διάγνωση:
Ο καρκίνος στον άνθρωπο (των δισεκατομμυρίων αυτόνομων νοητικών και βιολογικών μονάδων, των κυττάρων, που λειτουργούν ως ένα ενιαίο σύνολο), αναλογικά μοιάζει πολύ με τη σύγχρονη βαριά αρρώστια της ανθρωπότητας (των δισεκατομμυρίων αυτόνομων νοητικών και βιολογικών μονάδων, των ανθρώπων, που την απαρτίζουν ως σύνολο). Και αυτή η αρρώστια είναι η τεράστια ανισότητα... Όπως ακριβώς με τον καρκίνο, όπου λίγα κύτταρα, πολλαπλασιαζόμενα άναρχα και χρησιμοποιώντας τους πόρους και τις δομές όλου του οργανισμού, τείνουν να τον κατασπαράξουν, έτσι ακριβώς και με την ασθένεια αυτή της ανθρωπότητας, λίγοι άνθρωποι, συσσωρεύοντας όλον τον παραγόμενο πλούτο της, τείνουν να την εξαφανίσουν... Και όπως με τον καρκίνο (ειδικά σε τέτοιο προχωρημένο στάδιο), η μόνη ριζική θεραπεία, που έχει δοκιμασθεί με επιτυχία, είναι η αποκατάσταση της (νοητικής) ισορροπίας σε επίπεδο κυτταρικό, έτσι και με την αρρώστια της ανθρωπότητας, η μόνη θεραπεία που θα μπορούσε να υπάρξει και συνεπώς η αναστροφή της τελεολογικής καταστροφής της, θα μπορούσε να ήταν η συνειδητοποίηση σε επίπεδο ατομικό και ο νοητικός συντονισμός του ατόμου με το ευρύτερο σύνολο σε άλλο επίπεδο.
Η Θεραπεία:
Η αναλογία, μεταξύ του οργανισμού της ανθρωπότητας και του ανθρώπου, είναι ευθεία. Και όπως ο άνθρωπος σε τελικό στάδιο καρκίνου τελειώνει, έτσι δυστυχώς θα συμβεί και με την ανθρωπότητα... Οι γιατροί γνωρίζουν πολύ καλά ότι κανένας συμβατικός τρόπος δεν είναι ικανός να ανακόψει αυτή την πορεία στον άνθρωπο. Οι μόνοι τρόποι, που έχουν δοκιμασθεί με επιτυχία, είναι μη συμβατικοί και έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση της νοητικής, ή ενεργειακής ανισορροπίας των διαταραγμένων κυττάρων. Αναλογικά, σε επίπεδο ανθρωπότητας, το ίδιο θα μπορούσε να γίνει μόνο με τη συνειδητοποίηση της αλήθειας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και αποκατάσταση της νοητικής ισορροπίας. Είναι ώρα να το σκεφθούμε πολύ σοβαρά, πριν να είναι πολύ αργά...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου