ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ, ΜΕΡΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟ

Είσαι μία επανάληψη. Κι αν δεν σταματήσεις αυτή την επανάληψη, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα αλλαγής. Ένα συνειδητό ον κινείται από το γνωστό στο άγνωστο. Ένα ασυνείδητο ον κινείται από το γνωστό στο γνωστό. Κινείται σε κύκλο. Έτσι, το πρώτο πράγμα για να αντιληφθείς είναι ότι είσαι μία επανάληψη. Αυτό θα κλονίσει πολύ το εγώ, επειδή πάντοτε θεωρείς ότι είσαι πολύ πρωτότυπος. Δεν είσαι όμως! Ο νους δεν είναι ποτέ πρωτότυπος. Η ίδια δομή του νου είναι μία συσσώρευση του γνωστού. Ο νους μπορεί να κινείται μέσα στον κύκλο του γνωστού. μπορεί να επαναλαμβάνει αυτό που γνωρίζει. Πως όμως μπορεί ο νους να γνωρίζει το άγνωστο; Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα Για να γνωρίσεις το άγνωστο, πρέπει να εγκαταλειφθεί ο νους. Τότε, ξαφνικά βρίσκεσαι μέσα στο άγνωστο. Το όλο είναι άγνωστο. Το κάθε τι είναι άγνωστο. Ο άνθρωπος που θέλει να εισέλθει στον κόσμο της απουσίας νου χρειάζεται να μάθει μόνο ένα πράγμα, ένα μόνο βήμα και το ταξίδι τελειώνει. Αυτό το απλό βήμα είναι να κάνεις τα πάντα με παρατηρητικότητα. Κινείς το χέρι σου με παρατηρητικότητα, ανοίγεις τα μάτια με παρατηρητικότητα, περπατάς, κάνεις τα βήματά σου σε εγρήγορση με επίγνωση, τρως, πίνεις, αλλά ποτέ δεν επιτρέπεις να σε κυριεύσει η μηχανικότητα. Αυτό είναι το μόνο αλχημικό μυστικό για τη μεταμόρφωση.

Στα συνηθισμένα μαθηματικά το μέρος είναι μικρότερο από το Ολο. Υπήρξε, όμως, ένας σπουδαίος μαθηματικός ο Ουσπένσκυ, μαθητής τού Γκουρτζίεφ, που έγραψε: "Στον εσωτερικό κόσμο της συνειδητότητας, ισχύουν ανώτερα μαθηματικά, όπου το μέρος είναι ίσο με το Ολο, όχι μικρότερο από το Ολο"... Hταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία πού αξίωσε μία απόλυτη αλήθεια. Μέσα στον εσωτερικό κόσμο δεν είσαι μέρος τού Θεού, είσαι το Ολο και μέσα στον εσωτερικό κόσμο το μέρος είναι ίσο με το Ολο. Οταν το έδειξε στον Γκουρτζίεφ αυτός τού είπε: "Tώρα πρέπει να κάνεις ακόμα μία δήλωση... Υπάρχουν στιγμές μέσα στον εσώτερο κόσμο πού το μέρος είναι μεγαλύτερο από το Ολο". Ο Ουσπένσκι τού είπε: "Αυτό είναι ακατανόητο για μένα, δεν μπορώ να το υποστηρίξω". Αλλά συμφωνώ απόλυτα με τον Γκουρτζίεφ. Το Ολο είναι ασυνείδητο, τα δέντρα, τα βουνά, τα ποτάμια, οι ωκεανοί είναι όλα ασυνείδητα. Οταν ο Βούδας φωτίζεται, δεν είναι μόνο ίσος με το Ολο, αλλά μεγαλύτερος από το Ολο, γιατί το Ολο είναι σχεδόν ασυνείδητο. Μέσα στην συνειδητότητά του, στην έκρηξη της συνειδητότητάς του, το μέρος γίνεται μεγαλύτερο από το Ολο.