ΝΕΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΟΓΕΙΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Ο αμερικανός παθολόγος ιατρός Δρ. Ρίτσαρντ Γκέμπλερ, στο βιβλίο του «Δονητική Ιατρική» γράφει: «Ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από σάρκα και οστά, κύτταρα και πρωτεϊνες. Είναι μια ύπαρξη φωτός μέσα στη δυναμική ισορροπία ενός κόσμου ενέργειας και γι’ αυτό είναι σε θέση να αφομοιώνει την ενέργεια και τις πληροφορίες που δέχεται από τα πιο υψηλά επίπεδα ύπαρξης, που αποστέλλονται με το φως. Ο άνθρωπος είναι μια πολυδιάστατη οντότητα ενέργειας και φωτός σε κβαντικό επίπεδο, είναι τμήμα ενός συμπαντικού δυναμικού συστήματος, με το οποίο βρίσκεται σε συνεχή ισορροπία και επικοινωνία». Και συνεχίζει «Η στερεά φύση του υλικού σώματος είναι μόνο μια παραίσθηση των ατελών αισθήσεων του ανθρώπου. Το υλικό σώμα είναι ένα είδος παγωμένου φωτός και γι’ αυτό τον λόγο έχει όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συχνότητας αυτού. Το δονητικό αυτό σώμα του παγωμένου φωτός συνυπάρχει στον ίδιο χώρο με τον συμπαντικό νου, σαν κύτταρο αυτού. Ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί με νοητικές διεργασίες, να ξεπαγώσει το παγωμένο φως και να μεταβληθεί σε φωτεινή σκεπτόμενη οντότητα. Η δονητική ιατρική έχει τη δυνατότητα να προσεγγίζει την ασθένεια σαν ενέργεια σε διάφορες συχνότητες, μέσω των δονήσεων που παράγουν τα διάφορα όργανα του σώματος και να ανιχνεύει τη βιολογική κατάσταση τους, με τον εντοπισμό των ενεργειακών διαταραχών που προκαλούν οι ασθένειες. Όλες οι ασθένειες προέρχονται από μια δυσαρμονία ανάμεσα στο νοητικό και το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου και στο επίπεδο του παγκόσμιου προτύπου, μέσα στο οποίο υπάρχει – ζει – κινείται. Η ασθένεια, πριν εκδηλωθεί στο φυσικό σώμα, εμφανίζεται στο αιθερικό….». Και συνεχίζει να καταγράφει τα υπόλοιπα λεπτοφυή ενεργειακά σώματα του ανθρώπου, καταλήγοντας: Η δονητική ιατρική επιχειρεί να ενσωματώσει την πνευματικότητα του ανθρώπου στην επιστήμη, κάτι που έχει αφεθεί έξω απ’ το ιατρικό πρότυπο. Η εξέταση του σώματος σαν πολυδιάστατο ενεργειακό σύστημα, προσεγγίζει και την ψυχή μέσω της μοριακής βιολογίας, καθώς και το πεδίο της μετενσάρκωσης. Βέβαια είναι δύσκολοι τομείς, που δεν τους αποδέχεται μεγάλο μέρος της ιατρικής κοινότητας. Οι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν δεχθεί, ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας βιολογικός υπολογιστής, που ρυθμίζει όλους τους βιομοριακούς μηχανισμούς του σώματος – της ψυχής – του πνεύματος. Αν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το ενεργειακό πλέγμα που μας περιβάλλει, θα μπορούμε να αυτοθεραπεύουμε όλες τις ασθένειες και να φτάσουμε σε ανώτατες νοητικές – πνευματικές – ψυχικές – υπερβατικές σφαίρες.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό που μια «ορθολογική» και χειροπιαστή επιστήμη διευρύνθηκε τόσο, που αντιμετωπίζει την ανθρώπινη οντότητα ως ενεργειακό τμήμα του Όλου και αποδεικνύει την ύπαρξη της δόνησης στα όργανα του σώματος μας. Είναι γνωστό, πως κάθε άνθρωπος δονείται σε ορισμένες συχνότητες, που μάλιστα αντιστοιχούν και προσαρμόζονται στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Π.χ. όταν ανησυχούμε ή δυσφορούμε, εκπέμπουμε χαμηλές συχνότητες. Ενώ όταν είμαστε σε ισορροπία ή διαλογιζόμαστε, οι συχνότητες μας ανυψώνονται. Οι δονήσεις που περιβάλλουν θέματα του "εγώ" (π.χ. θυμός, βία, φόβος, έλλειψη, θυματοποίηση κ.α.) είναι χαμηλές και δεν μας εξυπηρετούν, κάνοντάς μας να νιώθουμε άβολα μέσα στον μεταβαλλόμενο κόσμο μας και αποσυντονίζοντάς μας από την πορεία της συνειδητοποίησης, ότι είμαστε ένα με την Ολότητα. Καθώς οι συχνότητες μας αλλάζουν και ανυψώνονται, αρχίζουμε και δημιουργούμε υψηλότερες δονητικές καταστάσεις γύρω μας. Οπότε, είναι σαφές, ότι η παραμονή στον φόβο, η δημιουργία δράματος, το να μένουμε κολλημένοι σε κομμάτια της ζωής μας που έχουν παρέλθει ή μας βλάπτουν, η έλλειψη εμπιστοσύνης στη ανώτερη υπόστασή μας κ.α. παρεμποδίζουν τη δονητική μας διεύρυνση. Αντίθετα, η επαναφορά της δύναμης και η διεκδίκηση της εσωτερικής καθοδήγησης, η έλλειψη ανησυχίας για το μέλλον, η δημιουργία γαλήνης γύρω από τομείς που έχουν δυναμικό για δραματοποίηση, το να γιορτάζουμε ότι μας συμβαίνει κ.α. προωθούν τη δονητική μας ανάπτυξη. Και όπως είναι αποδεδειγμένο και αυτονόητο, οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας μπορούν να επηρεάσουν όχι μόνο το σώμα μας, ως υλικό επιφαινόμενο, αλλά ολόκληρη τη ζωή μας…

Από επιστημονικής πλευράς, σύμφωνα με τον καθηγητή αστροφυσικό Μάνο Δανέζη: "Η ύλη, βάση της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δεν είναι πλέον το αναλλοίωτο σύμπλεγμα μορίων του Νεύτωνα, αλλά το πύκνωμα ενός ενεργειακού ρεύματος. Αν λοιπόν πας στο βάθος, βαθιά στη φύση, όλα διαλύονται και αυτό που εμείς γνωρίζουμε ως στερεά μορφή ύλης, ουσιαστικά δεν υπάρχει. Τα πάντα αποτελούνται από άτομα και τα άτομα από πρωτόνια, ηλεκτρόνια και νετρόνια, δηλαδή καθαρή μορφή ενέργειας. Ένα σωματίδιο δεν είναι τίποτε άλλο από ένας κινούμενος, μη ορατός στρόβιλος μέσα στον χώρο. Ότι εμείς σήμερα αντιλαμβανόμαστε σαν απτή και εξατομικευμένη ύλη, για την σύγχρονη φυσική δεν είναι παρά ένα ψευδές κατασκεύασμα των αισθήσεων μας". Αλλά και η διδάκτωρ Αστροφυσικής Βάλια Λύρατζη μιλά για τον ενιαίο και αδιάσπαστο ωκεανό ενέργειας, τα άλλα σύμπαντα και τις ζωές που δεν ξέρουμε: «Απ’ όσα έχω μάθει για το Σύμπαν, αυτό που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η ενότητα που το διέπει. Δηλαδή, το πώς τα πάντα στο Σύμπαν συνδέονται, συνυπάρχουν και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Το γεγονός ότι εμείς αντιλαμβανόμαστε τα πάντα ως ανεξάρτητες οντότητες οφείλεται στις αδυναμίες των αισθήσεών μας και δεν ανταποκρίνεται στο πραγματικό τετραδιάστατο σύμπαν. Αντιθέτως, τα πάντα στο Σύμπαν λειτουργούν ως μία ενότητα αδιάσπαστη και αδιαίρετη. Και όταν λέω τα πάντα, εννοώ κι εμάς τους ανθρώπους, που είμαστε μέρη του Σύμπαντος και μας διέπουν οι ίδιοι νόμοι. Στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μορφές, σχήματα, χρώματα, όρια αντικειμένων, ήχοι, οσμές, γεύσεις, δηλαδή όλα αυτά που δημιουργούν την αισθητή πραγματικότητα, αλλά ένας ενιαίος και αδιάσπαστος ωκεανός ενέργειας. Η σύγχρονη Νευροφυσιολογία αποδεικνύει, μέσω της πειραματικής διαδικασίας, ότι κομμάτια αυτής της ενέργειας, μέσω των αισθητηρίων οργάνων μας, οδηγούνται σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου μας, όπου η φυσιολογία μας δημιουργεί τη λεγόμενη «υλική πραγματικότητα».

Όλα αυτά αποδεικνύονται και από την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, η οποία μας εξηγεί ότι κάθε τι που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι το πραγματικό Σύμπαν, αλλά η προβολή του σε έναν ψεύτικο παραμορφωτικό τρισδιάστατο Ευκλείδειο «καθρέφτη» που κατασκευάζουν πλαστά οι αισθήσεις μας. Τον «καθρέφτη» αυτό τον ονομάζουμε χώρο Μινκόφσκι και το αναφερόμενο ως «καθρέφτισμα» αποτελεί μια μαθηματική πράξη που ονομάζεται «ισομορφισμός» ή «απεικόνιση». Αν επιθυμούμε να δημιουργούμε και να βιώνουμε καλύτερες και πιο ευχάριστες εμπειρίες, χρειάζεται να ανυψώσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας σε υψηλότερο επίπεδο ενεργειακής δόνησης. Συνειδησιακές καταστάσεις χαμηλής ενεργειακής δόνησης είναι αυτές που εκδηλώνονται σε εμάς με την μορφή π.χ. άγχους, νευρικότητας, υποτονικότητας, έλλειψης χαράς κ.α., μέχρι την εκδήλωση τους στο φυσικό σώμα με τη μορφή ασθενειών. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε, ότι η εκδήλωση μιας νόσου μπορεί να προκληθεί από μια συσσώρευση ενεργειακών δυσλειτουργιών και μπλοκαρισμάτων, λόγω χαμηλής ενεργειακής δόνησης. Αν οι δυσλειτουργίες είναι μακροχρόνιες, προκαλούν εκτεταμένες βλάβες και στο φυσικό σώμα. Παραθέτουμε παρακάτω σχετικά ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του νευροεπιστήμονα Dr Joe Dispenza «Σπάσε τη Συνήθεια να είσαι ο εαυτός σου»: “Εφόσον είμαστε όλοι συνδεδεμένοι στον χώρο και τον χρόνο, μήπως αυτό συνεπάγεται ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας μπορούν να επηρεάσουν τα γεγονότα του παρελθόντος, όπως και αυτά που επιθυμούμε για το μέλλον;"

Τον Ιούλιο του 2000, ο Ισραηλινός γιατρός Leonard Leibovici διεξήγαγε μία διπλή-τυφλή, τυχαιοποιημένη μελέτη με 3.393 ασθενείς νοσοκομείου, που χωρίστηκαν σε μία ομάδα ελέγχου και σε μία ομάδα «προσευχής». Σκόπευε να μελετήσει την περίπτωση που η προσευχή μπορούσε να επηρεάσει την κατάσταση τους. Τα πειράματα με προσευχή αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου ο νους επηρεάζει την ύλη από απόσταση. Απέδειξε, έτσι, ότι οι προθέσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι προσευχές μας δεν επηρεάζουν μόνο το παρόν και το μέλλον μας, αλλά μπορούν να επηρεάσουν και το παρελθόν μας. Και αυτό μας οδηγεί στην εξής ερώτηση: Εάν με κάποια θεραπευτική μέθοδο επικεντρωνόμασταν σε κάποιον στόχο ή επιδιώκαμε μια καλύτερη ζωή, θα επηρεαζόταν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας; Σύμφωνα με τον κβαντικό νόμο, όλες οι δυνατότητες υπάρχουν ταυτόχρονα. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας επηρεάζουν κάθε πτυχή της ζωής μας, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο.” Έτσι, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι υπάρχουν τεχνικές και μέθοδοι, που η βάση τους είναι υλική (όπως η φαρμακευτική αγωγή της κλασσικής ιατρικής), άλλες που επιδρούν στο ηλεκτρομαγνητικό μας πεδίο και επηρεάζουν κυρίως τον νοητικό και συναισθηματικό μας κόσμο (οι λεγόμενες ενεργειακές θεραπείες) και ο συνδυασμός αυτών των δύο κατευθύνσεων δημιουργεί τις ολιστικές θεραπείες, που βλέπουν τον άνθρωπο ως σώμα-νου-καρδιά-ψυχή και κατά βάση αυτό που στη ουσία είναι, όπως όλoς ο υλικός κόσμος: Δημιούργημα του ανθρώπινου νου.