Δεν είμαστε απλά και μόνο υπεύθυνοι για αυτό που μας συμβαίνει, αλλά στην ουσία οι αποκλειστικά
υπεύθυνοι για τον τρόπο που ερμηνεύουμε αυτό που μας συμβαίνει.
Όταν
ταυτιζόμαστε με τις αρνητικές σκέψεις μας, δηλαδή, ότι δεν θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στις όποιες προκλήσεις στη ζωή μας, ή ότι δεν θα ικανοποιηθούν οι ανάγκες
μας, τότε δημιουργούνται οι φόβοι μας, οι οποίοι είναι σαν τα βαμπίρ
που απομυζούν την ενέργειά μας και χωρίς ενέργεια δεν έχουμε ούτε τη
σωματική δύναμη για να αντιδράσουμε, άλλα ούτε και τη νοητική-ψυχική ενέργεια να διαχειριστούμε και να ελέγξουμε τις σκέψεις και τα
συναισθήματά μας. Όταν
όμως αλλάζουμε την εστίασή μας και επικεντρωνόμαστε στα θετικά συναισθήματα της ευγνωμοσύνης και της επάρκειας, τότε όλα αναστρέφονται και η ζωή μας αλλάζει κατεύθυνση. Έχω
ευγνωμοσύνη για αυτά που υπάρχουν στη ζωή μου, σημαίνει ότι αναγνωρίζω
ότι αυτά που ήδη έχω, δεν είναι αυτονόητα και ότι αναγνωρίζω ότι είμαι σε πολύ καλύτερη θέση από πολλά
εκατομμύρια άλλες ψυχές και ότι έχω κατανοήσει την πνευματική αλήθεια, που λέει ότι όποιος δεν είναι
ικανοποιημένος με αυτά που έχει, δεν θα ικανοποιηθεί με όσα και εάν
αποκτήσει. Είμαι
ευγνώμων σημαίνει ότι η ολοκλήρωση και η επάρκεια που βιώνω,
μετατρέπεται σε έναν αγωγό που με ενώνει με το σύμπαν και με πλημμυρίζει με κοσμική ενέργεια και
τότε βιώνω τη μέγιστη δυνατή ευτυχία και τη πληρότητα.
Πώς, όμως, θα μπορέσουμε να ελέγξουμε τις ασυνείδητες αρνητικές σκέψεις μας; Αυτό μπορεί να γίνει με τη μέθοδο της "Δυαδικής Όρασης". Δηλαδή, να προσπαθήσουμε να εκπαιδευτούμε να βλέπουμε ταυτόχρονα έξω, τις προκλήσεις του εξωτερικού κόσμου, αλλά και την ίδια στιγμή να μετατραπούμε στον εσωτερικό παρατηρητή όλων των φαινομένων. Όταν
βλέπουμε κάποιο ον, ή αντικείμενο, ή συμβάν, και ενώ είμαστε στο παρόν,
με τη συγκέντρωσή μας επάνω σε αυτό το οποίο βλέπουμε, τη στιγμή εκείνη
ας στραφούμε και προς τα μέσα μας και ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε και να συνειδητοποιήσουμε το ποιός είναι εκείνος ο οποίος βλέπει, παρακολουθεί και παρατηρεί. Μπορούμε
την ίδια τη στιγμή να έχουμε την επίγνωση του πως αισθανόμαστε και πως
αντιδράμε; Μπορούμε να δούμε σαν ένα τρίτο πρόσωπο αυτό που συμβαίνει
και πως αντιδρά ο εαυτός μας; Όταν το πετυχαίνουμε αυτό, αποταυτιζόμαστε από την προσωπικότητα και
από τα συναισθήματα που της δημιουργούν οι ανύπαρκτοι πιθανοί
μελλοντικοί φόβοι της.
Ας αποπειραθούμε να
φθάσουμε το σημείο εκείνο της ύπαρξής μας από το οποίο βλέπουμε έξω από
εμάς. Επιχειρούμε να βιώσουμε τον εαυτό μας, ως παρατηρητή των πάντων. Αν
καταφέρουμε να διαχειριζόμαστε τις σκέψεις μας τότε θα μπορέσουμε να
διαχειριστούμε την ενέργειά μας και τον εαυτό μας ως ολότητα και να δημιουργήσουμε μία όμορφη και απτή
καθημερινότητα. Ας
συνειδητοποιήσουμε ότι το παρελθόν και το μέλλον είναι προϊόντα των
σκέψεων και χωρίς τις σκέψεις ο χρόνος καταργείται και βιώνεται το παρόν. Εδώ ακριβώς
μπορούμε να αντιληφθούμε την αξία του διαλογισμού, ο οποίος είναι στην
ουσία μία εκπαίδευσή μας στην παρατήρηση του νου μας και του τρόπου
λειτουργίας του. Η προτροπή προς όλους είναι μία: Ας προσπαθήσουμε να θυμόμαστε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που αισθανόμαστε δυστυχείς, είμαστε απλώς αγνώμονες.
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου