Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Οι αληθινοί ερευνητές έχουν αντιληφθεί πλέον σήμερα, πως όπως αυτός ο κόσμος που βιώνουμε σαν κάτι χειροπιαστό αποτελεί εξ ολοκλήρου μία ψευδαίσθηση, έτσι και η επιστήμη που επικρατεί για πολλούς αιώνες έως και σήμερα, κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της, αποτελεί μία αυταπάτη. Αυτό που αποκαλούμε "αυταπάτη της επιστήμης" είναι η πεποίθηση, που αποτελεί και την κατά πολύ πιο διαδεδομένη πεποίθηση στην κοινωνία μας, ότι η επιστήμη στη βάση της κατανοεί πολύ καλά τη φύση της πραγματικότητας, ενώ παραμένουν για να συμπληρωθούν μονάχα οι λεπτομέρειες. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι υπάρχει μία σύγκρουση στο επίκεντρο αυτής καθαυτής της επιστήμης και συγκεκριμένα από τη μία μεριά της επιστήμης ως μεθόδου έρευνας, η οποία βασίζεται στη λογική, τα αποδεικτικά στοιχεία και τη διασταυρωμένη πολλαπλώς ερευνητική διαδικασία, και από την άλλη της επιστήμης ως συστήματος πεποιθήσεων ή κοινής δογματικής αντίληψης, η οποία δυστυχώς έχει φθάσει να αναστέλλει και να περιορίζει την ελεύθερη έρευνα, που είναι και η πεμπτουσία της επιστήμης. Από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά, η επιστήμη έχει πορευτεί μέσα στο πλαίσιο ενός συστήματος πεποιθήσεων και της αντίληψης του κόσμου, ως υλικού κόσμου. Έτσι, όλη αυτή η δογματική αντίληψη, που έχουμε για τον κόσμο, κυριαρχείται από ορισμένες αρχές ή δόγματα, που έχουν ως εξής:
1. Η φύση είναι μηχανική, το Σύμπαν λειτουργεί σαν μηχανή, τα ζώα και τα φυτά είναι περίπου μηχανές και εμείς οι άνθρωποι το ίδιο.
2. Η ύλη είναι μη συνειδητή και όλο το Σύμπαν αποτελείται από ασυνείδητη ύλη. Έτσι, δεν υπάρχει συνείδηση στα αστέρια, στους γαλαξίες, στους πλανήτες, στα ζώα, στα φυτά και επομένως ούτε σ' εμάς.
3. Οι νόμοι της φύσης είναι αμετάβλητοι, ήταν, παραμένουν και θα παραμένουν οι ίδιοι από τότε που υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο κόσμος, δηλαδή, έγινε η Μεγάλη Έκρηξη.
4. Το συνολικό ποσό ύλης και ενέργειας παραμένει πάντα το ίδιο και ποτέ δεν αλλάζει σε συνολική ποσότητα, με μόνη εξαίρεση τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης, όπου υπήρξε μέσα από το τίποτα σε απειροελάχιστο χρόνο.
5. Η φύση δεν έχει κάποιο σκοπό και η διαδικασία της εξέλιξης δεν έχει κάποιο στόχο ή κάποια κατεύθυνση.
6. Η βιολογική κληρονομικότητα είναι υλικής φύσης και όλα όσα κληρονομούμε είναι στα γονίδιά μας και ως τέτοια είναι μόνο υλικά.
7. Οι μνήμες αποθηκεύονται μέσα στον εγκέφαλο σε υλική μορφή και όλα όσα θυμόμαστε είναι μέσα στον εγκέφαλό μας, όπου βρίσκονται ως κάποιες ουσίες. 
8. Ο νους μας είναι μέσα στα κεφάλια μας και η συνειδητότητα είναι η δραστηριότητα του εγκεφάλου μας και τίποτα περισσότερο. Τα μεταφυσικά και τα παραψυχικά φαινόμενα είναι αδύνατο να συμβαίνουν και τούτο διότι οι σκέψεις μας και οι προθέσεις μας δεν μπορούν να έχουν καμία επίδραση εξ αποστάσεως και επίσης διότι ο νους μας είναι μέσα στο κεφάλι μας και πουθενά αλλού. Ως εκ τούτου, όλες οι φαινομενικές αποδείξεις για την τηλεπάθεια και άλλα παραψυχικά φαινόμενα είναι απατηλές.
Όλο αυτό το απατηλό οικοδόμημα, όσον αφορά τα "πιστεύω" μας για τον κόσμο, όπως και τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε, έχουν σαν απόλυτη συνέπεια να καθορίζουν και την κορωνίδα των ανθρωπολογικών επιστημών, αυτήν της Ιατρικής. Έτσι,  η μηχανιστική (ή αλλοπαθητική) Ιατρική, κατά την συντριπτικά επικρατέστερη επιστημονική άποψη, είναι το μόνο είδος επιστημών της υγείας, που πραγματικά λειτουργεί, και σε αυτήν έχει τοποθετηθεί όλο το βάρος από όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις, για την ίαση και τη σωτηρία του ανθρώπου, γεγονός που εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται μία μεγάλη ουτοπία.