ZOYME ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Τι ακριβώς είναι αυτό το μέρος, εδώ, στο οποίο βρεθήκαμε;

Ζούμε μέσα σε έναν θόλο και οτιδήποτε επιχειρήσει να βγει (ή να μπει) από τον θόλο, καίγεται! Είμαστε προσγειωμένοι, κάτω, δεσμευμένοι από την βαρύτητα, σαν να φοράμε μία μαγνητική σιδερένια μπάλα στα πόδια. Πρέπει να πίνουμε συνέχεια νερό, και δεν αντέχουμε χωρίς οξυγόνο ούτε λίγα λεπτά. Συνήθως κάνει είτε πολύ κρύο είτε πολύ ζέστη, αν μείνουμε χωρίς προφύλαξη είτε παγώνουμε είτε καιγόμαστε. Η στεριά στην οποία ζούμε, περιστοιχίζεται από παντού από άγριους τιτάνιους ωκεανούς. (Το ίδιο το ηλιακό μας σύστημα είναι περικυκλωμένο από μία περιοριστική ανυπέρβλητη ζώνη, έτσι ώστε, ακόμη κι αν ξεφύγουμε από την Γη, δεν μπορούμε να εξέλθουμε από αυτό).

Η φύση γύρω μας είναι γεμάτη από θηρία όλων των μεγεθών και όλων των εξωφρενικών επινοήσεων, από σαρκρόβια και έντομα και ψάρια μέχρι ζώα, τα οποία όλα τους τρώνε το ένα το άλλο με φριχτούς τρόπους για να επιβιώσουν σε μία ασταμάτητη αφυσική αρένα, ενώ κατατρώγονται έτσι κι αλλιώς από μικροοργανισμούς ιούς και μολύνσεις και ασθένειες. Ζούμε μόνο λίγες δεκάδες χρόνια, αν είμαστε τυχεροί, σε μια ζωή γεμάτη αγώνες και θλίψεις, αδικίες και δυστυχία. Οι συγκροτούμενοι μας εδώ ανταγωνίζονται συνέχεια ο ένας τον άλλον, με όλους τους πιθανούς τρόπους, σε έναν αιώνιο αγώνα επιβολής και αλληλοεξόντωσης. Και κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαμε, ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια, πού πάμε, ποιος είναι ο σκοπός μας.
0 κόσμος μας είναι μία φυλακή. Ζούμε μέσα στην φυλακή αυτήν του κόσμου.

Η διάνοιά μας (η οποία είναι αγνώστου προελεύσεως και μοναδική εδώ πέρα) μάς έχει βοηθήσει να μεταλλάξουμε κομμάτια του εχθρικού προς εμάς αυτού κόσμου, για να μπορούμε να επιβιώσουμε όπως μπορούμε, με ένα σωρό τεχνητούς τρόπους. Ατέρμονα χρησιμοποιώντας ένα πλήθος τεχνικών επινοήσεων και τεχνητών κατασκευών, με τις οποίες έχουμε φτάσει στο σημείο να υπερβαίνουμε εφήμερα αρκετούς από τους επιβαλλόμενους φυσικούς περιορισμούς του συστήματος της φυλακής αυτής, αλλά ταυτόχρονα αυτοκαταστρεφόμαστε με τις ίδιες μας τις μεθοδολογίες…

Ο κάθε ένας από εμάς, καθώς βρεθήκαμε μέσα στις αφιλόξενες συνθήκες αυτής της φυλακής του κόσμου μόλις γεννηθήκαμε, ξένοι, ανήμποροι και εξόριστοι ή φυλακισμένοι, βρεθήκαμε ταυτόχρονα και σε συνθήκες προστασίας. Οι προηγούμενοι αφιχθέντες και παλαιότεροι από εμάς, είχαν κατασκευάσει ένα σύστημα προστασίας, είχαν μεταλλάξει ένα κομμάτι του φυσικού κόσμου έτσι ώστε να λειτουργεί ως προς το συμφέρον μας, την ασφάλειά μας και την προστασία μας.

(…Ουσιαστικά, η κατάσταση που βρήκαμε δεν διέφερε από εκείνην που ισχύει μέσα σε μία κανονική φυλακή. Οι παλιοί κατάδικοι έχουν επινοήσει περίτεχνα κόλπα επιβίωσης μέσα στην φυλακή, κι επίσης δημιουργούν κλίκες που λειτουργούν εξουσιαστικά και παρασιτικά μέσα στο ίδιο το εξουσιαστικό σύστημα της φυλακής, συχνά σε συνεννόηση με τους δεσμοφύλακες, και ο νεοφερμένος πρέπει να ενταχθεί στο σύστημα προστασίας τους, να κάνει ό,τι του λένε, να χρησιμοποιεί τα κόλπα, να μάθει να λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της φυλακής, τους επίσημους αλλά και τους άγραφους… Αλλωστε, η ίδια η φυλακή είναι μια μικρογραφία της Κοινωνίας…) Έτσι, μέσα στην φυσική φυλακή που βρέθηκαν εν αγνοία τους όλοι οι άνθρωποι, οι ισχυροί άνθρωποι -κατά παράδοση παλαιότητας- δημιούργησαν μία τεχνητή φυλακή, έναν κόσμο που να μπορούν να τον έχουν υπό τον έλεγχό τους.

                                                            Παντελής Γιαννουλάκης (περιοδικό STRANGE ν. 166)