ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ...

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Σαν μια προσπάθεια κατανόησης των βασικών αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα της κβαντικής φυσικής, θα παραθέσουμε παρακάτω μερικά θεμελιώδη στοιχεία από την ανάπτυξη της εν λόγω θεωρίας.

Κατ' αρχάς το βασικό πεδίο δράσης της κβαντικής φυσικής είναι τα ατομικά και υποατομικά σωματίδια δηλαδή ο μικρόκοσμος, ενώ αντίστοιχα ο μεγάκοσμος αποτελεί πεδίο δράσης της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας. Η κλασική, ή νευτώνεια φυσική έχει ως πεδίο δράσης το ενδιάμεσο μεταξύ μικρόκοσμου - μακρόκοσμου, ή αλλιώς αυτό που όλοι μας βιώνουμε σαν ζωή στην Γη. Έτσι, εν τέλει μπορούμε να πούμε ότι η ανακάλυψη των νόμων που διέπουν τον μικρόκοσμο, σχετίζονται με αυτούς του μεγάκοσμου, αφού ο πρώτος φαίνεται να είναι ο θεμελιώδης βάσει του οποίου έχουν γίνει όλα τα υπόλοιπα. Εξάλλου όσο μεγάλο και αν είναι κάτι, απαρτίζεται τελικά από ένα σύνολο μικρότερων και στοιχειωδών σωματιδίων. Την ίδια άποψη άλλωστε εκφράζουν και οι Ινδοί φιλόσοφοι στις "Αγιουρβέδες", όπου με σαφήνεια αναφέρεται "ότι επάνω (μακρόκοσμος), το ίδιο και κάτω (μικρόκοσμος).

Έχει γίνει απόλυτα αντιληπτό σήμερα και έχει κατανοηθεί πλήρως, ιδιαίτερα μετά τις πειραματικές και άλλες αποδείξεις που έχουν προκύψει από τις νεώτερες επιστήμες, πως ο "κόσμος" μας είναι ένα δικό μας (μέσω των ατελών αισθήσεών μας) δημιούργημα και πως οι αισθήσεις μας, μας αποπλανούν. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Αισθανόμαστε ακίνητοι, όμως η πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Εξ' αιτίας της περιστροφής της Γης κινούμαστε με 1.700 km/h. και επιπλέον εξ' αιτίας της περιφοράς γύρω από τον Ήλιο, η ταχύτητα ανέρχεται στα 100.000 km/h. Αν λάβουμε υπόψιν και την ταχύτητα περιφοράς γύρω από το κέντρο του Γαλαξία, τότε η ταχύτητα με την οποία κινούμαστε προσεγγίζει το 1.000.000 km/h. και σημαίνει ότι μόνο ακίνητοι δεν είμαστε... Μια άλλη από τις πολλές μορφές αποπλάνησης είναι και ο ουρανός. Για παράδειγμα, το φως από το "βόρειο άστρο" ή αλλιώς τον Πολικό Αστέρα χρειάζεται 680 χρόνια ώστε να φτάσει στα μάτια μας. Δηλαδή το βλέπουμε όπως ήταν πριν 680 χρόνια και όχι όπως είναι τώρα, πράγμα που γενικά σημαίνει ότι όλα όσα βλέπουμε στον ουρανό είναι στο παρελθόν.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ

Η Ύλη είναι Ενέργεια

Η ύλη και η ενέργεια εναλλάσσονται μεταξύ τους και δεν μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε, αφού η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη και το αντίστροφο. Ελιναι θεμελειώδες ότι η ενέργεια γίνεται ύλη μόνον όταν την παρατηρούμε και ότι τα σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή και σαν κύματα. Μπορούν την μια στιγμή να συμπεριφέρονται ως σωματίδια (να ορίζονται δηλαδή στον χώρο) και την άλλη σαν κύματα μέσα στο χώρο, όπου έτσι είναι αδύνατον να οριστούν. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη, είναι στην πραγματικότητα ένα κενό. Είναι μεγάλα πεδία ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη (συμπαγή ενέργεια) στο κέντρο τους. Ουσιαστικά ζούμε σε ένα σύμπαν που είναι δημιουργημένο με "αντικείμενα" που στην πραγματικότητα είναι 99% κενό. Η αίσθηση της ύλης προκύπτει από την κίνηση των ηλεκτρονίων γύρω από τους πυρήνες των ατόμων. Κατά αναλογία ισχύει το εξής : Αν ο πυρήνας του ατόμου έχει μέγεθος μιας μπάλας μπάσκετ, τότε ο χώρος που καταλαμβάνει το άτομο (μαζί με τα ηλεκτρόνια που περιφέρονται) είναι διαμέτρου 22 χιλιομέτρων!

Βασική Θεωρία :

Ένα σωματίδιο βρίσκεται στην κατάσταση του πεδίου πιθανοτήτων, απλωμένο στο χώρο και όχι σε μια συγκεκριμένη θέση, μέχρις ότου ο παρατηρητής να το παρατηρήσει και έτσι το σωματίδιο να "καταρρεύσει" από το πεδίο πιθανοτήτων σε μια συγκεκριμένη θέση. Δηλαδή ο τρόπος σκέψης μας ή αλλιώς η "σκεπτομορφή" μας, δημιουργεί την πραγματικότητα (την ύλη δηλαδή όπως την γνωρίζουμε) σαν αποτέλεσμα της πράξης της παρατήρησης. Ως παρατηρητής στην κβαντική μηχανική ορίζεται κάθε μορφή συνειδητότητας.

Όλα υφίστανται στον φυσικό κόσμο, ως ένα "κύμα πιθανοτήτων", που είναι μια τάση να γίνει κάτι και βρίσκονται μεταξύ μιας ιδέας (μιας δυνατότητας) ενός γεγονότος και της υλικής πραγμάτωσης του. Δηλαδή τα πάντα αρχικά ήσαν ιδέες που έχουν πραγματοποιηθεί σε υλικό επίπεδο έτσι ώστε να τα αντιλαμβάνεται το αισθητηριακό μας σύστημα.

Μη τοπικότητα

Υπάρχει περίπτωση ένα σωματίδιο να βρίσκεται σε περισσότερες από μια θέσεις ταυτόχρονα. Έχει παρατηρηθεί πειραματικά η ύπαρξη ενός σωματιδίου σε 3000 διαφορετικές θέσεις ταυτόχρονα. Η παραπάνω αρχή ισχύει κατά 100% στο κβαντικό επίπεδο. Παράδειγμα: Ας υποθέσουμε πως βρισκόμαστε σε αγώνα Ποδοσφαίρου. Όταν δεν κοιτάμε τον αγωνιστικό χώρο, τότε η μπάλα υπάρχει σε κάθε πιθανή θέση στην οποία θα μπορούσε να υπάρχει (πεδίο πιθανοτήτων). Μόνον όταν κοιτάξουμε την μπάλα αυτή καταρρέει σε μια θέση από τις άπειρες θέσεις. Το σε ποια θέση θα γίνει η κατάρρευση εξαρτάται αποκλειστικά από το σύστημα των αισθήσεων μας. Αυτές προσδιορίζουν την μοναδική θέση της μπάλας στο χώρο. Φυσικά, όλοι οι άνθρωποι που παρακολουθούν τον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό αγώνα βλέπουν την μπάλα στο ίδιο σημείο και αυτό διότι έχουν ίδιο σύστημα αισθήσεων.

Εμπλοκή

Δύο ηλεκτρόνια που κάποια στιγμή είχαν επαφή ή δημιουργήθηκαν μαζί, έχουν μια σχέση εμπλοκής. Δηλαδή αν το ένα ηλεκτρόνιο υποστεί μια μεταβολή (σε οτιδήποτε) τότε την βιώνει και το άλλο ηλεκτρόνιο την ίδια στιγμή και ανεξάρτητα της απόστασης που τα χωρίζει. Έτσι οδηγούμαστε σε 2 συμπεράσματα : 1) Η πληροφορία που μεταφέρεται και συνδέει τα 2 σωματίδια ταξιδεύει με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, ή 2) δεν υπάρχει χώρος. Δηλαδή, τα σωματίδια βρίσκονται συνέχεια μαζί παρόλο που για μας είναι σε 2 διαφορετικές θέσεις στο χώρο. Αυτό σημαίνει πως είναι σε διαφορετική χρονική και όχι χωρική διάσταση.

Κβαντικό άλμα

Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση (να ανακατατάσσονται) προσδιορίζοντας έτσι άλλες ιδιότητες και μορφές της ύλης που την αποτελούν, ή να αλλάζουν τροχιά προς μια ανώτερη η χαμηλότερη ενεργειακή στοιβάδα, χωρίς να μεσολαβήσει χρόνος. Η μορφή και η παρουσία της ύλης (γενικά όπως την γνωρίζουμε) μαζί με τις ιδιότητές της οφείλονται στα 2 προηγούμενα, δηλαδή στην αλλαγή θέσης και τροχιάς των ηλεκτρονίων.

Ενιαίο Πεδίο

Ο David Bohm ο οποίος ήταν και στενός συνεργάτης του μεγάλου Albert Einstein και του Oppenheimer ήταν αυτός που διατύπωσε την θεωρία της "Υπονοούμενης Τάξης", ή το "Ενιαίο Πεδίο". Ισχυρίζεται πως πίσω από όλο τον υλικό κόσμο υπάρχει ένα πεδίο ενέργειας που συνδέει τα πάντα μεταξύ τους. Η αδυναμία του ανθρώπινου νου είναι αυτή που μας αναγκάζει να ξεχωρίζουμε τα υλικά αντικείμενα μεταξύ τους και να τα αποδίδουμε διαφορετικές ιδιότητες ενώ ουσιαστικά είναι όλα ίδια μεταξύ τους (όλα αποτελούνται από τα ίδια θεμελιώδη σωματίδια). Η κβαντική θεωρία μας αναγκάζει να δούμε το σύμπαν όχι σαν μια συλλογή φαινομενικών αντικειμένων αλλά μάλλον σαν ένα πολύπλοκο ιστό σχέσεων ανάμεσα στα διάφορα μέρη ενός ενοποιημένου συνόλου.

Μορφογενετικό ενεργειακό πεδίο

Ως έννοια, το μορφογενετικο ενεργειακό πεδίο είναι αυτό που οργανώνει τα άτομα-μόρια-κύτταρα και τελικά μορφοποιεί τον οργανισμό. Για να γίνει αυτό ισχύει η παρακάτω αλυσίδα : Συνειδητότητα -- Μορφογενετικό Πεδίο -- Ενέργεια/Κύμα -- Σωματίδια -- Άτομα --Μόρια -- Κύτταρα -- Ιστοί -- Όργανα -- Συστήματα -- Σώματα/Οργανισμοί. Επίσης το κάθε συναίσθημα, η κάθε σκέψη, ή όποια ύλη έχει και ηλεκτρομαγνητική υπόσταση. Επομένως για να αντιληφθούμε κάτι από αυτά, θα πρέπει να συντονιστούμε, ως συχνότητα (με την κυματική έννοια) μαζί του, αλλά δυστυχώς έχουμε μικρό εύρος συχνοτήτων στο οποίο μπορούμε να συντονιστούμε και έτσι κάτι τέτοιο καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο. Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά είναι μια προσωρινή εκδήλωση του ενιαίου κβαντικού πεδίου. Αυτή η "προσωρινή εκδήλωση" ίσως διαρκεί 70-100 χρόνια, όσο μια ζωή δηλαδή όπως την ξέρουμε στη Γη. Οι αισθήσεις περιορίζουν πάρα-πάρα πολύ αυτό που πραγματικά υπάρχει με αποτέλεσμα να παρατηρούμε μόνο το μικρότερο μέρος της ολότητας, αυτό δηλαδή που μέχρι σήμερα μας αφήνει ο εγκέφαλος να αντιληφθούμε.